Λοιπόν, για να μην παραμυθιαζόμαστε, δεν υπάρχει ''αργά'' και ''νωρίς'', υπάρχει ''θέλω'' και ''δε θέλω''. Εσύ για κάποιο λόγο ενδόμυχα ΔΕ θέλεις να το σοβαρέψεις, και γι' αυτό και αντιδράς αρνητικά στα όσα σου λέει εκείνος. Αν τον γούσταρες πολύ, τώρα δε θα το συζητούσαμε.
29.8.2020 | 12:08
Νιωθω πως δεν ειναι για μενα
Εχω κανει μια σχεση τριων μηνων. Σαν background απο εμπειρια σχεσεων εχω κανει δυο σχετικα μεγαλες. Η μια 5 χρονια οπου κατεληξε ασχημα γιατι ξαφνικα σηκωσε χερι κι εφυγα και η τελευταια ηταν τρια χρονια, πολυ υγιης σχεση οπου συζουσαμε Αγγλια και εληξε επισης ομορφα. Το τελευταιο διαστημα εχω κανει μια σχεση 3 μηνων οπου νιωθω πως μαλλον δεν ειναι για μενα αυτος ο ανθρωπος. Ειναι καλοκαρδος, αγωνιστης και πολυ τρυφερος, ακριβως οπως τον θελω.Ομως, νιωθω πως ειναι σε πολλα θεματα πολυ παρορμητικος και αντιμετωπιζει πολλα θεματα με αφελεια και ανωριμοτητα. Για παραδειγμα, θελει ηδη να με αρραβωνιαστει το χειμωνα. Εγω σαν ανθρωπος με μια αλφα εμπειρια ξερω πως ειναι παρα πολυ νωρις να μιλαω για κατι τετοιο και ποσο μαλλον οταν ο αλλος δειχνει εναν τοσο υπερμετρο ενθουσιασμο. Θα μπορουσε να το πει καποιος ανετα και red flag. Αποτι εχω μαθει απτον κυκλο του δεν τοχει ξαναζητησει σε κοπελα, αλλα αποτι εμαθα επισης του'χουν φερθει πολυ σκαρτα ολες οι πρωην του με ακραια περιστατικα. Ισως γιαυτο να ενθουσιαστηκε μαζι μου γιατι νιωθει ασφαλεια. Αυτο οντως το εχω δεν εχω εξαπατησει ποτε ανθρωπο ουτε σε φιλια ουτε σε εργασιακο χωρο ουτε σε σχεση. Σημασια ομως εχει πως εγω εχω ''τρομαξει'' με ολο αυτο. Του εχω κανει συζητησεις αλλα νιωθω φουλ πιεσμενη και δεν το αντιλαμβανεται παροτι του το λεω.Ειμαστε 3 μηνες μαζι και η μητερα του μου στελνει μεχρι και μηνυματα και θελει να παμε να με γνωρισει απο τον πρωτο κιολας μηνα. Μενει σε επαρχια μακρια οποτε θελει με λιγα λογια να παμε εκει λιγες μερες να με γνωρισει.Δεν εχω ξαναζησει κατι τοσο αποτομο. Εχω πιεστει και πολλες φορες ενω ειμαι πολυ ζεν ατομο τον αντιμετωπιζω με εκνευρισμο. Μου βγαινει τελειως ασυνειδητα. Σε σημειο που νιωθω οτι δημιουργω τοξικο περιβαλλον. Θα πει καποιος βεβαια εδω οτι ''δεν το δημιουργησες εσυ εκεινος το ξεκινησε'' αλλα οπως και ναχει, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ?Φευγουμε? Υπομενουμε και το παλευουμε με ηρεμα και σταθερα βηματα?Μαρεσει πολυ σαν ανθρωπος αλλα νιωθω πως τετοια πιεση δεν εχω ξαναδεχτει. Κι επειδη οπως σας ειπα τουχω μιλησει πολλακις, προσπαθει να το κατευνασει αλλα δε μπορει, κανει πραγματα αθελα του. Μου ζηταει συνεχως να μεινουμε μαζι στο σπιτι του. Και παροτι του εχω κανει ενα σωρο συζητησεις, μου το πεταει ακομη και καλα χαριτωμενα.Δεν ξερω. Θα'θελα καποιες γνωμες. Για πειτε κι εσεις τη δικη σας οπτικη. Ειμαι 28 κι εκεινος 26 παρεπιπτοντως.
4