ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και κάποιους μήνες είμαι μαζί με κάποιον με τον οποίο σπουδάζουμε στην ίδια σχολή. Από τον Μάρτιο που έκλεισε η σχολή μας, κρατάμε τη σχέση μας από απόσταση, καθώς μένει σε επαρχία, και βρισκόμαστε όποτε έρχεται Αθήνα για θέματα της σχολής(δια ζώσης μαθήματα στην εξεταστική κτλ) δηλαδή όχι και πολύ συχνά. Η σχέση μας ξεκίνησε έπειτα από δίκη του πρωτοβουλία και κάθε μέρα με διεκδικούσε και μου έδειχνε πολύ όμορφα πράγματα διαρκώς μειώνοντας αρχικά το τεράστιο θέμα της απόστασης. Πλέον όμως ,τους τελευταίους δυο μήνες, νιώθω πως το άτομο που γνώρισα και ήμουν μαζί του τον πρώτο καιρό δεν υπάρχει πια. Να τονίσω πως είμαστε δυο αρκετά διαφορετικοί άνθρωποι και πως δεν ανταποκρίνεται στον τύπο ανθρώπου που θα επέλεγα να είμαι μαζί του και αυτός είναι ο λόγος που στην αρχή ήμουν διστακτική. Είναι επιφανειακός και δεν μπορούμε να κάνουμε μαζί μια πιο βαθειά συζήτηση συν πως δεν με εκτιμάει και δεν προσπαθεί για την σχέση μας όσο εγώ. Παρόλα αυτά τον θέλω πολύ, θέλω να είναι καλά και δεν θέλω να τελειώσει άδοξα αυτό που έχουμε παρότι το έχω σκεφτεί πολλές φορές καθώς δεν προχωράει. Στην αρχή μου έλεγε πράγματα πολύ βαθειά και εγώ ήμουν αρκετά καχυποπτη που μπορεί και τα λέει τόσο εύκολα από τόσο νωρίς και άργησα σε σχέση με εκείνον να τα ανταποδώσω όλα αυτά, αλλά έγινε. Πλέον αισθάνομαι πως το μόνο που μας δένει είναι η ερωτική έλξη που νιωθουμε ο ένας για τον άλλον και το ερωτικο κομμάτι και μου το δείχνει ξεκάθαρα αυτό με τα λόγια και τη στάση του και αυτό από την μεριά του γιατι εγώ δεν θέλω αυτό μόνο, ποτέ δεν έψαχνα κάποιον μονο για αυτό το κομμάτι. Ψάχνω να βρω τον άνθρωπο που μου μίλαγε τόσο όμορφα και με έκανε να νιώθω ξεχωριστή και δεν υπάρχει πουθενά. Από την μεριά του το βλέπω πως έχει φύγει ο ενθουσιασμός και του έχω δώσει πάσα πολλές φορές να το διαλύσουμε αφού δεν τραβάει πια αλλά αρνείται. Δεν καταλαβαίνω πως αφού είναι ολοφάνερο πως έχει ξεθωριάσει από την μεριά του δεν το τελειώνει, γιατι εγώ δεν θέλω να το κάνω. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως έχω βρεθεί σε αδιέξοδο. Η όλη κατάσταση με στεναχωρεί και με χαλάει. Με στεναχωρεί που αδιαφορεί, που δεν προσπαθεί για εμάς, που στους τσακωμούς μας και στις διαφωνίες μας μου μιλάει άσχημα χωρίς να νοιαστεί αν θα με στεναχωρήσει, που κάθομαι και αναλύω όλα τα πράγματα που τον απασχολούν ενώ εκείνος ποτέ δεν με έχει ρωτήσει πως είμαι και τι νιώθω, που βλέπω όλα όσα είχαμε σιγά σιγά να ξεθωριάζουν και να εξαφανίζονται. Η κατάσταση αυτη με πληγώνει αλλά δεν θέλω μα τον χωρίσω γιατι ακόμα τον θέλω, ακόμα θέλω να γίνουν όλα όπως πριν και ελπίζω. Δεν ξέρω τι να κάνω