ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το δίπλωμα οδήγησης ήταν ενα απο τις επιθυμίες μου απο μικρό παιδι.Έφτασα 34 και δεν κατάφερα με τις υποχρεωσει και σπουδές να το ξεκινήσω. Φέτος αποφάσισα να κάνω το βήμα και να ξεκίνησω. Είμαι ενας άνθρωπος που εχω πάρα πολλά κιλά και δεν ειχα φανταστεί ομως τι θα μπορουσε να συμβει στην συνέχεια... Πήρα τα σήματα και παω να ξεκινήσω τα μαθήματα πορείας. Ουπς!!! Δεν χορούσα σώστα στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Ένιωσα τετοια ντρόπη, θυμό και ηθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Στην ουσία η κοιλιά μου ακούμπαγε το τιμόνι και και έπρεπε να παω πιο πίσω το κάθισμα, με αποτέλεσμα να μην φτάνουν τα πόδια μου στον συμπλέκτη. Ο δάσκαλος ήρθε και αυτος σε δύσκολη θέση και δεν ήξερε τι να μου πει, προσπάθησε να βρούμε εναν τρόπο αλλα δεν γινόταν τιποτα με την περιπτωσή μου. Το πήρα επάνω μου και του ειπα οτι ας μην το ζορίζουμε αλλο, θα πρεπει να χάσω κιλά για να μπορέσω να προχωρήσω και το βλέπουμε εκ νεου. Κι ετσι τελειωσε άδοξα αυτη η προσπάθεια...Πόσο πόνο πρεπει να προκαλέσω στον εαυτο μου για να πάρω την απόφαση να αλλάξω ζωή;!