ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Ειμαι 20 χρονων φοιτητης σε αλλη πολη απο το σπιτι μου και συχνα νιωθω οτι εχω αφησει εκει ολη τη ζωη μου, του πραγματικουσ μου φιλουσ, την οικογενεια μου και γενικα οποιο ατομο μπορει να ενδιαφερεται για εμενα στο ελαχιστο. Δε ξερω γιατι αλλα στα χρονια που σπουδαζω σε αυτη τη πολη δεν εχω καταφερει να κανω ουσιωδεισ σχεσεισ με τα ατομα γυρω μου οχι επειδη δεν εδειξα ενδιαφερον-καθε αλλο- απλα συνεχωσ με απογοητευαν ατομα που εγω ημουν πολυ καλοσ μαζι τουσ και νοιαζομουν για εκεινα χωρισ ανταποδωση. Δηλαδη παντα εγω να κανω το πρωτο βημα, να στειλω μηνυμα, να παρω τηλ και γενικα να δειχνω ενδιαφερον για το αν ζει ή πεθαινει ο αλλοσ. Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι, φυσικα το να ειμαι καλος με τουσ αλλουσ ειναι υπερ μου, αλλα πωσ γινεται μονο εγω να μην μπορω να κανω μια αμπιπλευρη φιλια-σχεση. Ειμαι απο τα ατομα που πιστευω οτι με θετικη αντιληψη τησ ζωησ κανεισ ευκολα γνωριμιεσ και πλησιαζεισ ανθρωπουσ απλα δεν αντιλαμβανομαι γιατι ενω εχω επενδυσει σε πολλεσ σχεσεισ με ατομα ,εκεινα δεν δειχνουν αντιστοιχο ενδιαφερον για εμενα (προβληματιζομαι κυριωσ επειδη δεν αναφερομαι σε 1 ή 2 μεμονομενα γεγονοτα αλλα σε αρκετα πλεον δειγματα).ευχαριστω!