21.9.2020 | 15:15
Λυπη
Ειμαι τοσο απογοητευμενη. Με μειωνει με καθε τροπο, δεν εχει ποτε ορεξη να κανουμε τιποτα μαζι,ουτε μια βολτα και παντα φταιω εγω γιατι δεν εχω κατανοηση λεει. Αρνειται να μιλησουμε για τα πραγματα που με ενοχλουν γιατι τα θεωρει σκετη γκρινια και ληγει ετσι η "συζητηση" . Συνεχως οτι κι αν κανω, μου φωναζει..μου επεσε το πιατο και αρχισε να φωναζει. Δεν καταλαβα ποτε το λογο..εχουμε 100 πιατα. Τα δικα μου θελω, οι δικες μου επιθυμιες,ανησυχιες δεν εχουν καμια αξια. Νιωθω συνεχως οτι φταιω. Μου λεει ενταξει και αλλα κιλα να χασεις καλυτερα. Εχω φτασει 57 κιλα με υψος 1.75 απο τη στεναχωρια μου γιατι εχασα πολυ αγαπημενο μου προσωπο και ακουω αυτα τα λογια. Προσπαθω ανα καποιες μερες να ανοιξω συζητηση αλλα τιποτα.Μονιμη αρνηση. Εχω μια εβδομαδα που εφυγα και νιωθω κενος ανθρωπος.. Και αυτο μορφη βιας ειναι.. Εχω χασει τον εαυτο μου..
0