ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απευθύνομαι σε όσους είναι αναγκασμένοι να μένουν ακόμα (άνω των 25-30+) με γονείς, αδέρφια κλπ λόγω ανεργίας, οικονομικών ή άλλων προβλημάτων (χωρισμός) επειδή αυτοί θα με καταλάβουν. Δεν έχω πάει στο εξωτερικό αλλά έχω την εντύπωση πως μόνο εδώ θέλουμε να δείχνουμε ότι είμαστε η τέλεια οικογένεια έστω και αν όταν κλείνει η πόρτα μπορεί να βριζόμαστε, να μην μιλάμε μετά από τσακωμούς κλπ. Το κλασικό που μου την δίνει στα νεύρα πλέον "μη φωνάζεις γιατί μας ακούνε στη γειτονιά" με λίγα λόγια κάτσε να σε υποτιμούμε να σε μειώνουμε και ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑΣ αρκεί να δείχνουμε σε άλλους ότι είμαστε καλά. Όταν αναφέρεις ότι πχ με βρίζει ο αδερφός μου, με λέει χοντρή, γριά, μου δίνει κατάρες, παίρνεις ως απάντηση μην αρχίζεις, κάτι θα του έκανες! Τους σιχάθηκα όλους πια. Δυστυχισμένες οικογένειες βυθισμένες στην πατριαρχία που πρέπει να δείχνουμε ότι περνάμε τέλεια και είμαστε αγαπημένοι...!