ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε ιστορία έχει το τέλος που της αξίζει...Αυτό είχα διαβάσει κάποτε και θυμάμαι πόσο πολύ άδικη μου είχε φανεί αυτή η φράση... Μια ιστορία έχει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες..ανάλογα με το ποιος τη διηγείται.. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός,αλλά στον έρωτα ο "τόπος" είναι πάντα κοινός,πάντα ένας..και πάντα σταθερός..ο ΑΛΛΟΣ-Ο ΑΠΕΝΑΝΤΙ που πασχίζουμε να γινει ΔΙΠΛΑ.Ο σκοπός δεν αλλάζει σε καμία ιστορία,ο τρόπος που τον"σιγοτραγουδάμε"αλλάζει..παίρνει ύφος και χρώμα ανάλογα τον άνθρωπο... Μια τέτοια ιστορία ήθελα να διηγηθώ..Μια ιστορία από αυτές που δεν συμβαίνουν συχνά,αλλά δεν είναι και σπάνιες.Μια ιστορία που όσο περίεργη και να είναι άλλο τόσο συνηθισμένη υπηρξε.Ποτέ μου δε πίστεψα στο κακό timing ... θεωρούσα τόσο φθηνή και πρόχειρη αυτή τη δικαιολογία,Θεωρούσα αφελώς κάπως,πως δύο άνθρωποι που είναι ερωτευμένοι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα..Τα πάντα για το καθένα ίσως να σημαίνει και κάτι διαφορετικό,το δικό μου πάντα σημαίνει μαζί..μαζί τα πάντα. Γνωριστήκαμε ήταν ήμουν στα 25 και εσύ στα 30 και κάτι,ήταν ένα βροχερό πρωινό του Οκτώβρη και θυμάμαι πόσο πολύ έβρεχε εκείνη τη μέρα.. Θυμάμαι πως με τίποτα δεν ήθελα να αποχωριστώ τα ζεστά μου σκεπάσματα..και όμως τα αποχωρίστηκα..και βγήκα στη "παγωνιά",και έλαχε να σε γνωρίσω εκείνο το κρύο πρωινό.Η οικειότητα,η χημεία, η συμπάθεια.. όλα ήταν εκεί,όλα παρόν..να δηλώνουν αυτό που εξαρχής ήταν να συμβεί. Κάναμε τα "στραβά" μάτια,δεν έπρεπε βλέπεις,για πολλούς λόγους..πολλούς και σοβαρούς..μα κάτσε,εγώ πάντα πίστευα και το υποστήριζα με θέρμη το μπορώ των ερωτευμένων.. Έπρεπε πέρα από τον έρωτα μου να αγνοήσω και τις απόψεις μου,να αναθεωρήσω,να ωριμάσω,όχι δε τα μπορούν όλα οι ερωτευμένοι,γιατί ακόμα και αν νιώθουν θεοίδεν είναι..... Χρόνια το προσπαθούσαμε,ο καθένας με το τρόπο του,ποτέ μαζί και έτσι αναιρώ σιγά σιγά όλα μου τα πιστεύω.Χρόνια ρίχναμε το φταίξιμο ό ένας στον άλλο για την αδυναμία μας,στο να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.Χανόμασταν,βρισκόμασταν,αγαπιόμασταν,μισούσαμε θανάσιμα ο ένας τον άλλο,ένας φαύλος κύκλος,μια διαδρομή τραχιά και ατελείωτη. Μέσα σε αυτή την ιστορία,με θυμάμαι να παραλογίζομαι,να νιώθω τη τρέλα να μου χτυπάει τη πόρτα, να έχω γίνει μια άλλη,μια ξένη.Με θυμάμαι να το παίρνω απόφαση να μη σε ξαναδώ και να το αναιρώ στο επόμενο λεπτό,Το τέλος λένε φαίνεται από την αρχή κάθε ιστορίας.Με το τρόπο που αρχίζει..έτσι και τελειώνει. Ξημέρωσε η μέρα που η ιστορία τελείωσε,πάντα έρχεται αυτή η μέρα και όσο λυτρωτικό και αν έμοιαζε αρχικά,τόσο πολύ σου λείπει ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες.Όλα περνάνε με το καιρό,τίποτα δε μπορεί να τα βάλει με το χρόνο.Κάθε ιστορία έχει το τέλος που της αξίζει....https://www.youtube.com/watch?v=kACrsN98LBo