ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες το βράδυ γύρω στις 2 επιστρέφοντας στο σπίτι μου μετά από βόλτα, είδα έξω από το σπίτι του, τον πρώην κολλητό μου να κάθεται και να πίνει μπύρα στα σκαλιά. Γνωριζόμασταν από παιδιά. Μαλώσαμε άσχημα γιατί ενώ είχα σχέση, έκανα κάτι και με μια άλλη. Στο κάτω κάτω δικαίωμα μου ήταν. Δεν είχα να λογοδοτησω σε κανέναν. Ξέρω ότι κάνει παρέα με κάτι παιδιά που δε συμπαθεί. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Κάνω παρέα με παιδιά που δε με γεμίζουν. Είχαμε τρομερή χημεία. Ήμασταν αυτοκολλητοι. Περνούσαμε πραγματικά τέλεια και δε μας ένοιαζε τίποτα. Εκείνος για βλακείες προτίμησε να με προδώσει. Μετά που μαλώσαμε έκανε παρέα με κάτι παιδιά που είχαμε μαλώσει και οι δύο στο παρελθόν, ακόμα κάνουν παρέα. Το μόνο που τους ενώνει είναι το κράξιμο προς εμένα, τίποτα άλλο. Χτες που λέτε, λέω πέρασαν 5 χρόνια από τότε περασμένα ξεχασμένα, σταμάτησα με το αυτοκίνητο μπροστά του και του λέω "γεια σου Μπάμπη" και γύρισε πλευρό! Αυτή την παιδική συμπεριφορά δεν την περίμενα. Πέρασαν 5 χρόνια και κρατάει ακόμα κακία. Πόσο μικροψυχος. Από εδώ και στο εξής όταν τον συναντώ θα ξινιζω και τη μούρη μου όταν τον βλέπω...Ρε συνέλθετε ρε, μια ζωή την έχουμε...Τι μένει στο τέλος; Η κακια;