ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγγνώμη για το σεντόνι, αλλά θα σκάσω αν δεν ακούσω γνώμες... Είχα μια σχέση 2 χρόνια, 24 είμαστε ηλικιακά, τον αγαπούσα και αυτός πολύ... Είχαμε μια πολύ όμορφη σχέση, μέχρι που μόλις κλείσαμε έναν χρόνο, άρχισαν τα προβλήματα... Αρρώστησε ο πατέρας του να καρκίνο... Ήμουν δίπλα του σε όλα, τον βοηθησα να πάρει πτυχίο, να βρει δουλειά, τον στήριξα όταν πέθανε ο παππούς του, όταν αρρώστησε ο πατέρας του ήμουν πάντα δίπλα του... Στον εναμιση χρόνο που ήμασταν μαζί, και ένα είχε γίνει αυτό με τον πατέρα του, άρχισε να αλλάζει... Δεν μου συμπεριφερόταν σωστά, μου μιλούσε ειρωνικά και με κακια, και με έβγαζε τρελή όταν του έλεγα ότι έκανε κάποια άσχημα πράγματα δίπλα.μου... και μετά απο μέρες μου ζητούσε συγγνώμη... Εν τέλει μάθαμε ότι ο πατέρας του δεν πάει πολύ καλά, και εκείνος χειροτέρεψε... Ξεσπούσε πάνω μου, και έγινε άλλος άνθρωπος... Τσακωνομασταν συνέχεια, αλλά εγώ πάντα εκεί να τον ακούω, να τον στηρίζω και να μην του λείπει τιποτα... Εν τέλει μια μέρα έσκασα, του είπα ότι δεν είναι σωστο να μου συμπεριφέρεται έτσι, γιατί και εγώ άνθρωπος είμαι, και δεν είναι ανάγκη να ξεσπά άσχημα πάνω μου και να μου μιλάει και έτσι... Εκείνος από τότε απομακρύνθηκε, μέχρι που ένα βράδυ πριν από ακριβώς ένα μήνα με πήρε τηλ, και ενώ μιλούσαμε κανονικά, μου είπε να χωρίσουμε, γιατί δεν ήταν καθόλου καλά ψυχολογικά και δεν μου συμπεριφέρεται όπως μου αξίζει...;έκανα ότι μπορούσα για να του αλλάξω γνώμη, αλλά τίποτα... Μου υποσχόταν ότι δεν θα με χωρίσει ποτε αυτός... Διαλύθηκα, έγινα κομμάτια, δεν το πίστευα.. μια βδομάδα μετά τον πήρα τηλ να δω τι κάνει...του είπα πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό, μου είπε ότι είναι σκατα αλλά δεν αλλάζει γνώμη γιατί μου καταστρέφει την ζωή ( ποτέ δεν χάρηκε πραγματικά με την χαρά μου, και όταν ο παππούς μου κόντεψε να πεθάνει δεν με στήριξε καθόλου)... Έναν μήνα μετά, δεν έχει ρωτήσει καν τι κανω, ανεβάζει στορυ με φίλους στα οποία είναι μια χαρά, ο αδερφός του με έκανε unfollow και εκείνος αν ανεβάσω στορυ κάθεται σαν κοράκι και το βλέπει αμέσως... Εγώ εν τω μεταξύ στα πατώματα ακόμα, δεν μπορώ να ξεπεράσω τα ψέματα του, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έδιωξε από δίπλα του το μόνο πραγματικό στήριγμα του, και ειλικρινά απορώ πως γίνεται αν μην είναι καλά με όλα αυτά που ανεβάζει...τώρα δεν πονάει; Τώρα είναι κομπλέ; Ήμουν εγώ βάρος που τον φρόντιζα; Η απλά ήταν αχάριστος και αναίσθητος; Θα τρελαθώ... Δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου και να τον ξεχάσω και τρελαίνομαι...