ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μείνει με δυο μαθήματα στη σχολή για πτυχιο και είμαι 9ο (!) έτος... δεν αντέχω απλά άλλο... φτάνει, τα πρώτα χρόνια έτυχαν σοβαρες δυσκολίες και έτσι τα παράτησα κάπως αλλά ποτε εντελώς τα τελευταία 3 χρόνια που ασχολούμαι πήρα τρομερό θάρρος πήγα μέχρι και ερασμους και πίστεψα πως μπορεί να συμβεί να πάρω το πτυχίο μου επιτέλους γιατί θέλω πολύ να δουλέψω και να προσφέρω σ αυτό το επάγγελμα,είναι μεγάλο μου όνειρο να γίνω νομικός και να βοηθάω κόσμο το θεωρω λειτούργημα κι ας κυκλοφορούν λύκοι πολλοί, αλλά τώρα κουράστηκα , τα προσπάθησα αυτά τα μαθήματα και δεν απέδωσε ίσως όχι με το σωστό τρόπο αλλά δεν έχω κουράγιο να βρω το σωστό. Κάθομαι σπίτι στο πατρικό ακόμα, μόνη και άνεργη μες την απελπισία μου, χωρισ Σύντροφο, φίλοι ελάχιστοι με τις δουλειές τους όπως όπως κι εκείνοι , και σε καραντίνα. Δε ξέρω θέλω απλά να φύγω να τα παρατήσω αλλά δεν έχω να πάω και πουθενά. Παρακολουθώ μιας και είναι ονλαιν άλλα ο όγκος ύλης είναι τεράστιος (νομική και μιλάμε για συνθέσεις) εγώ δεν έχω σωστές βάσεις και έχω άπειρα κενά, δε μπορώ να διαβάσω όμως με κατακλύζει το άγχος και βαλτώνω στην απελπισία, βλέπω τους συμφοιτητές μου νέα παιδιά να τα ξέρουν όλα εγώ όμως τίποτα. Με ρίχνει και αυτό αλλά κυρίως ο βούρκος στον οποίο βρίσκομαι.. είναι σαν να με πνιγεί το ίδιο μου το ονειρο... δεν ξέρω αν έχει κανεις να προτείνει κάτι εδώ, δοκίμασα και ψυχολόγο μακάρι να βρεθεί μια βοήθεια μια ιδέα να πάρω μπρος, σε κάθε περίπτωση όμως ήθελα απλά κάπου να το πω ! Να είστε καλά !