ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην ζωή μου ως τώρα ειχα την μητέρα μου στήριγμα και εκείνη εμένα και ακόμη έχουμε η μία την άλλη και προσπαθούμε να λύσουμε τα οποία προβλήματα έχουμε. Μια ζωή η μαμά μου ήταν ο βράχος του σπιτιού δουλεύε για να τα φέρνει όλα και να μην μου λυπει τίποτα μιας και είμαι μοναχοπαιδι και από την άλλη έναν άνδρα απών από την ζωή της με ολη τη σημασία της λέξης... Ο πατέρας μου τι να πω γιαυτον τον άνθρωπο ένας άρρωστος άνθρωπος αλκοολικός που το μόνο που θέλει είναι να πίνει να καπνίζει και να ζει στον δικό του κόσμο. Έχει κάνει πολλά στην ζωή του ο πατέρας μου και πότε μέχρι και σήμερα μυαλο δεν έβαλε. Πόσο να αντέξω κι εγώ άνθρωπος είμαι έκανα το μπαμ και αρρωστήσα από την στεναχώρια και το άγχος. Η μητέρα μου ήταν δίπλα μου πάντα όταν αρρωστήσα είπα πως δεν ήθελα να ζήσω άλλο δεν άντεχα να ζω με έναν πατέρα που με έχει στιγματίσει και όλοι γελάνε πίσω από την πλάτη μου . Μακάρι να με καταλαβαίνει έστω κάποιος πως ενιωθα πηγαίνοντας σχολείο να ακούω σχολια από συμμαθητές μου τους γονεις να λένε στα παιδιά τους να μείνουν μακριά μου και εγώ μεγαλώνοντας να μην έχω καμία φίλη. Κάθε μέρα μεθυσμένος ερχόταν σπίτι ο πατέρας μου που να βρω άνθρωπο να κάνω παρέα να με καταλάβει άκουγα σχόλια του τύπου Ο μπαμπάς σου πίνει και πέφτει κάτω στο δρόμο και τα ρούχα του έχουν εμετό και να γελάνε και να με κοροϊδεύουν και εγώ σαν πληγωμένο παιδί ήμουν στην γωνία και έκλαιγα. Η μητέρα μου δεν ήθελε να μάθει ο κόσμος την κατάσταση που βιώνουμε όμως εδώ στην επαρχία και να μην θες όλα μαθαίνονται. Όλοι ηξεραν κάνεις όμως δεν μιλούσε το μόνο που έκαναν και κάνουν μέχρι σήμερα είναι να γελάνε. Πλέον είμαι 23 χρονών όμως και δεν είμαι το μικρό παιδί που φοβόμουν να μιλήσω έχω δεχτεί σχόλια ακόμη και σε δουλειές που πήγα σχετικά με την οικογένεια μου και συγκεκριμένα με έδιωξαν από δουλειά γιατί φοβόταν μην δημιουργήσει ο πατέρας μου κάποιο πρόβλημα και έρθει μεθυσμένος και φωνάζει και πλέον δεν δουλεύω αλλά ψάχνω έτσι ώστε να βοηθήσω την μητέρα μου που για εμένα είναι ένας ήρωας που κάνει για μένα ότι καλύτερο μπορεί . Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως κάποια μέρα θα ανοίξω τα φτερά μου και θα φύγω θα ζήσω μια αξιοπρεπείς ζωή μακριά από τον πατέρα μου !