ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιστεύω πραγματικά πως θα μείνω μόνη μου χωρίς καμία ανδρική παρουσία μέχρι να πεθάνω. Ξέρω ακούγεται μακάβριο και ηττοπαθές μα κάθε μέρα μου επιβεβαιώνεται όλο και πιο πολύ. Δεν ειναι απαισιοδοξια ειναι ρεαλισμος. Γνωριμίες και κύκλο δεν έχω, έχω γυρίσει πριν κατι μήνες στο πατρικό που δεν αντέχω λόγω του ότι είχα συνηθίσει μόνη μου και μ'άρεζε αυτό και σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται η καραντίνα που θα συνεχίσει περισσοτερο καιρό μη πω για πάρα πολύ ακόμη και τα ισοπεδώνει ολα. Σπίτι ολη μερα πλην καποιων εξαιρεσεων. Καμια ευκαιρια να γνωρισεις κοσμο. Απο δραστηριοτητες πουβηθλα γενικα επισης ολα παγωμαρα. Την χειροτερη εποχη και χρονικη στιγμη γυρισα απο φοιτητρια. Ό,τι ελπίδες ειχα ερχομενη ξανα εδώ καταστράφηκαν. Θελω τοσο πολυ να γνωεοσω νεο κοσμο.Όλα χάλια. Δεν με ευνοεί τίποτε. Έξω περπατάς σαν την μούμια με τη μάσκα.....Δεν μ'αρεσει μεσα απο το διασικτυο μου φαινεται πεειεργο οταν δεν τον εχεις δει καν εξω τονβαλλον ποιος ειναι. Επομενως δεν το επιχειρώ κιολας. Μετα σκεφτομαι υπαρχουν χειροτερα πολυ χειροτερα ανθρωποι που παλευουν συτον τον καιρο στις ΜΕΘ και ηρεμω...μηνβειμαι και αχαριστη...μα με ο,τι εχει ο καθενας σαν προβλημα αυτο θα πει....Τυχεροί και τυχερές όσοι είστε μέσα σε όμορφες σχέσεις και έχετε έναν άνθρωπο που να αξιζει ομως. Καποιες δεν εχουμε τύχη σε αυτά. Μια ζωη τα ιδια. Αδικη ζωή.