ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περπατούσα έχοντας μόνο λίγα μέτρα ακόμη μέχρι το σπίτι μου.Κανέναν δεν συνάντησα, ούτε πεζό ούτε αυτοκίνητο πέρασε. Ησυχία. Ξαφνικά άκουσα έναν ακαθόριστο θόρυβο. Αφουγκραζόμουν συνεχίζοντας τον δρόμο μου... αλλά όχι, τίποτε. Μπροστά μου δεξιά και πίσω από μια μονοκατοικία ένα μικρό δρομάκι κάθετα στον δρόμο που βρισκόμουν. Δεν είχα όμως ορατότητα, το έκρυβε ακόμη ο κήπος του σπιτιού. Μερικά βήματα ακόμη, προσπερνάω τον κήπο και βλέπω μια νεαρή ξανθιά γυναίκα να στέκεται ακίνητη και μαζεμένη σαν κάτι να περιμένει. Μόλις με είδε προχώρησε, φαίνεται είχε σταματήσει για να τσεκάρει ποιός έρχεται. Κοιταζόμασταν ενώ ερχόταν προς την μεριά μου, πήγαινε στην αντίθετη κατεύθυνση. Ενώ την κοιτούσα βγήκα στον δρόμο για να της αφήσω αρκετό χώρο και να μην είμαστε στριμωχτά όταν περάσει (ας όψεται ο ιός). Τα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν κοιταζόμασταν και μιλούσαμε με τα μάτια.Γυναίκα: "Ουφ τι καλά, είσαι γυναίκα!"Εγώ:" Ναι... Κι εσύ! Τρόμαξες;".Γυναίκα: "Πάντα φοβάμαι όταν νυχτώνει και είμαι μόνη".Εγώ: "Μην φοβάσαι...Μόνο να προσέχεις!!".Γυναίκα: "Ναι βέβαια.Καληνύχτα!".Εγώ: "Καληνύχτα!".Φτάνοντας στην πόρτα μου γύρισα να δω που είναι. Είχε σταματήσει κι εκείνη μπροστά σε μια πόρτα και κοιτούσε προς την μεριά μου. Γειτόνισσα; Δεν την έχω ξαναδεί, καινούργια θα είναι.. Ξεκλείδωσα την πόρτα και σήκωσα το χέρι μου για να την χαιρετήσω. Με χαιρέτησε και εκείνη πολύ ζωηρά. Χαμογέλασα πλατιά και μπήκα στο σπίτι. Όταν την ξαναδώ θα της συστηθώ, πρόλαβα να δω πολύ φόβο στα μάτια της πριν τον αντικαταστήσει η ανακούφιση. Ίσως νοιώσει καλύτερα ξέροντας ότι μια "γνωστή" μένει πολύ κοντά της.Ξένη, καλωσόρισες στην γειτονιά μου!