Ό,τι πιο τραγικό να βλέπεις το θάνατο του παιδιού σου στην τηλεόραση, δήλωσε συγκινημένη η μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου για το πώς βίωσε τον αποτρόπαιο θάνατο του γιου της.
«Κάθε φορά που παιζόταν έκλεινα τα μάτια μου. Έχω δει κάποιες σκηνές σε εφημερίδες, δεν νομίζω ότι αντέχει κάποιος να δει αυτό το πράγμα. Δεν θα ήθελα ποτέ να το δω» είπε χαρακτηριστικά μιλώντας στο «MEGA Stories» η μητέρα του Ζακ, Ελένη Κωστοπούλου και συνέχισε: «Έχω διαβάσει τις περιγραφές και αυτές είναι αρκετά έντονες και έχω χρησιμοποιήσει τη φαντασία μου. Είναι ό,τι πιο τραγικό να βλέπεις το θάνατο του παιδιού σου στην τηλεόραση. Να βλέπεις όλο αυτό το μίσος και την κακία να ξεχειλίζουν από παντού, για έναν άνθρωπο που μόνο αγάπη ήξερε να δίνει».
«Γιατί τόσο μίσος, δεν μπορώ να το καταλάβω;» αναρωτήθηκε με τα δάκρυα να γεμίζουν τα μάτια της για το χαμό του παιδιού της. «Ξέρουμε ότι ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά για τους γονείς δεν γίνεται ποτέ αυτό. Έπρεπε να είναι στη ζωή. Έπρεπε να φύγει μετά από εμάς, όχι πριν από εμάς και αυτό είναι άδικο» πρόσθεσε η μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, συμπληρώνοντας: «Είναι άδικο που έφυγε από αυτό που μισούσε: τη βία».
Παράλληλα, η Ελένη Κωστοπούλου μίλησε για τις επιλογές του Ζακ και τη στάση της οικογένειάς του. «Μπορεί να διαφωνούσα με τις επιλογές του, αλλά δεν θα του στεκόμουν εμπόδιο σε αυτό που ήθελε. Ήταν ένας άνθρωπος με πολύ πείσμα, δηλαδή αν είχε βάλει κάτι στο μυαλό του θα το έκανε. Πάντα ακολουθούσε το δικό του δρόμο. Δεν γνωρίζαμε όλη του τη ζωή, τα πάντα, δεν μας έλεγε τη λεπτομέρεια, δεν καυχιόταν για πράγματα, ήθελε να είναι ελεύθερος και έτσι έπρεπε να είναι. Οι επιλογές του ήταν προσωπικές, όπως και του καθενός μας.
Ο ρόλος του γονιού είναι να αγαπάει το παιδί του, ότι και αν γίνει, όποιος και αν είναι» σημείωσε και συνέχισε: «Και για να σας το πω πιο ωμά, κανένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να είναι ομοφυλόφιλο, αυτό έρχεται από μόνο του, από τη φύση. Είναι κάτι που γεννιέσαι με αυτό και ότι και να κάνουν οι άλλοι, είναι το πώς αισθάνεσαι μέσα σου. Και πρέπει να προχωρήσεις τη ζωή σου με αυτό που αισθάνεσαι μέσα σου».
Απαντώντας στην ερώτηση για το πως ένιωσε η ίδια και ο Ζακ όταν βρέθηκε οροθετικός είπε: «Στην αρχή ήταν κάτι πολύ ξαφνικό. Δεν γνώριζα και πολλά πράγματα για την ασθένεια οπότε θεώρησα ότι θα φύγει πριν από εμένα, όπως βέβαια έγινε αλλά για άλλους λόγους. Αλλά διαβάζοντας και μετά με τη δική του την ενημέρωση ότι με τα φάρμακα η ζωή του θα ήταν κανονική, δεν το ξανασυζητήσαμε γιατί είδα ότι δεν θα είχε κανένα πρόβλημα, δηλαδή έπαιρνε τα φάρμακά του και ήταν υγιής. Ο ίδιος το βίωσε θαρραλέα. Αυτό που τον πείραξε πιο πολύ ήταν η άγνοια των άλλων ανθρώπων και καμιά φορά και των γιατρών ή ο τρόπος που το αντιμετώπισαν, που το χειρίστηκαν».
