Με μια συγκλονιστική επιστολή, η μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, Ελένη, ζητά δικαιοσύνη και μιλά για το γιο της που έχασε ενώ παράλληλα εχαριστεί τον κόσμο για το τεράστιο κύμα συμπράστασης.
Ο ακτιβιστής, drag-queen, και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ Ζακ Κωστόπουλος (Zackie) πέθανε τον περασμένο Σεπτέμβρη μετά από εξαιρετικά βίαιη επίθεση που δέχτηκε αφού μπήκε σε κοσμηματοπωλείο στην περιοχή της Ομόνοιας και παγιδεύτηκε μέσα σε αυτό. Σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα για τον θάνατό του, ο Ζακ πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο που προκλήθηκε από τα πολλαπλά τραύματα που υπέστη.
Τα στοιχεία, οι μαρτυρίες και τα βίντεο που έχουν έρθει στη δημοσιότητα συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία, ενώ η υπόθεση απέκτησε σύντομα διεθνή εμβέλεια, με δημοσιότητα και κινητοποιήσεις σε πολλές χώρες. Τα βίντεο δείχνουν τον Ζακ Κωστόπουλο να δέχεται εξαιρετικά βίαιη επίθεση από δύο άντρες και καταγράφουν αυτό που φαίνεται να αποτελεί καταχρηστική και αυθαίρετη χρήση βίας από την αστυνομία κατά τη διάρκεια επιχείρησης για την σύλληψή του.
Όπως γράφει και η Διεθνής Αμνηστία που στέκεται δίπλα στην οικογένεια του Ζακ στην έκκληση για δικαιοσύνη, η ποινική διερεύνηση για την επίθεση στον Ζακ πλέον ολοκληρώθηκε. Δυο πολίτες και τέσσερις αστυνομικοί κατηγορήθηκαν για θανατηφόρα σωματική βλάβη. Η οικογένεια του Ζακ κατέθεσε μήνυση ζητώντας να μετατραπούν οι κατηγορίες αυτές στη σοβαρότερη κατηγορία της ανθρωποκτονίας, για τους δύο πολίτες και τους εννέα αστυνομικούς που εμπλέκονται στη σύλληψη του Ζακ. Επίσης, στη μήνυση ζητούν να κατηγορηθούν επιπλέον οι τέσσερις αστυνομικοί για βασανιστήριο. Πολλοί/ες έχουν εκφράσει σοβαρές ανησυχίες για ανεπάρκειες στη διερεύνηση, στο πλαίσιο των ευρύτερων επίμονων συστημικών αποτυχιών σε διερευνήσεις που αφορούν περιπτώσεις αστυνομικής βίας στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, η υπόθεση του Ζακ άνοιξε τις πόρτες ώστε να ξεχυθούν οι βαθιές προκαταλήψεις που φωλιάζουν σε τμήμα της κοινωνίας και του δημόσιου λόγου. Η επίθεση στον αδύναμο/η, τα στερεότυπα για την εικόνα του Άλλου, ο φόβος του διαφορετικού, ο στιγματισμός και η περιθωριοποίηση, η αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων που παρατηρήθηκε από την πρώτη στιγμή του θανάτου του Ζακ, αποτελούν φαινόμενα που δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνουν ανεκτά στην κοινωνία μας. Επιπλέον, ο σεξιστικός και ομοφοβικός χαρακτήρας, και ο στιγματισμός ενάντια στους χρήστες ναρκωτικών, στον τρόπο με τον οποίο διεξήχθη σε πολλές περιπτώσεις ο δημόσιος διάλογος μετά το σοκαριστικό περιστατικό, σηματοδοτεί κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Αναλυτικά η επιστολή της μητέρας του Ζακ Κωστόπουλου όπως δημοσιεύτηκε στη Huffington Post:
Ο Ζακ ήταν ο πρωτότοκός μου. Ήταν ένα λαμπρό γλυκό μικρό αγόρι που φώτιζε τη ζωή μου σαν ένα τεράστιο αστέρι. Τον έλουζα με την αγάπη και τη φροντίδα μου. Συνήθιζε να κρατά το αγαπημένο του λούτρινο ζωάκι, τον πίθηκό του, και πάντα να χαμογελά.Καθώς μεγάλωνε, μπορούσα να δω καθαρά πόσο ευγενικός και συμπονετικός ήταν. Ποτέ δεν τον άκουσα να λέει κακή λέξη σε κανέναν, και καταλάβαινε τα συναισθήματα των ανθρώπων και τους συμπονούσε.Στην πέμπτη τάξη, ο δάσκαλός του μου είπε ότι ο Ζακ ήταν ο μοναδικός μαθητής που έκανε παρέα με ένα ξένο αγόρι που είχε έρθει στην τάξη. Ανέπτυξε μια καλλιτεχνική πλευρά, αγαπούσε τον χορό και άκουγα συχνά την τραγουδιστή φωνή και τα χορευτικά του βήματα στο δάπεδο του υπνοδωματίου.
Έπειτα, ενηλικιώθηκε και άρχισαν οι μάχες του. Ο Ζακ ήταν περήφανος για το ποιος ήταν, αλλά σύμφωνα με τα πρότυπα κάποιων ανθρώπων, έβγαινε έξω από τις νόρμες. Κλήθηκε να αντιμετωπίσει την απόρριψη, τη βία και τις προκαταλήψεις λόγω των επιλογών του. Αλλά αποφάσισε να αντισταθεί, να υπερασπιστεί όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους. Άκουγε τις ιστορίες τους, τους ενθάρρυνε, τους βοηθούσε και διαδήλωνε μαζί τους.
Ο Ζακ ήταν ένας γενναιόδωρος, ανιδιοτελής άνθρωπος. Μοιραζόταν ό, τι είχε με τους άλλους, δεν απογοήτευε ποτέ κανέναν, ήταν εκεί όταν τον χρειάζονταν. Ανακοίνωσε στον κόσμο ότι ήταν οροθετικός, εκθέτοντας τον εαυτό του με σκοπό να βοηθήσει άλλους και άλλες που είχαν το ίδιο πρόβλημα. Ήθελε όλοι να γνωρίζουν και να εκπαιδεύονται, να τους προσφέρει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο πατέρας του Ζακ συχνά του έλεγε: «Δεν πρόκειται να αλλάξεις τον κόσμο». Αλλά είμαι σίγουρη ότι ο Ζακ πίστευε ότι θα μπορούσε να το κάνει - ή τουλάχιστον να προσπαθήσει. Το χρωστούσε στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του.
Στη συνέχεια, δεχτήκαμε μια κλήση στη μέση της νύχτας. Μια κλήση που έκανε τον κόσμο μου να καταρρεύσει και να διαλυθεί. Ο Ζακ ήταν νεκρός. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν θα το δεχόμουν. Ήταν αδύνατο. Ήταν φρικτό. Οι ειδήσεις άρχισαν να περιγράφουν μια υποτιθέμενη ληστεία, εθισμό στα ναρκωτικά, μια ανάγκη για κλοπή, έναν διαφορετικό άνθρωπο. Και έπειτα εικόνες βίας, μίσους, σκοτωμού, δολοφονίας.
Μέρα με τη μέρα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η αστυνομία απεικόνιζαν τον Ζακ ως κάτι που δεν ήταν. Ήταν εύκολο να το κάνουν, ήταν προς όφελός τους, ήταν κάλυψη για τις πράξεις τους. Αρνήθηκα να πιστέψω οτιδήποτε από αυτά. Γνώριζα τον γιο μου. Ποτέ δεν είχε βλάψει κανέναν. Γνωρίζω επίσης ότι η αλήθεια δεν τρέχει ποτέ, απλώς περπατάει. Στο τέλος, όλα τα ψέματα και οι ψευδείς κατηγορίες τους διαλύθηκαν. Όλος ο κόσμος είδε ποιος ήταν ο Ζακ - μέσω των πράξεών του, των γραπτών του, των εικόνων του, των παραστάσεων του.
Στο μεταξύ, συγκλονίστηκα από την υποστήριξη χιλιάδων ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη για να ζητήσουν δικαιοσύνη για τον Ζακ. Έμεινα έκπληκτη από τον αριθμό των ατόμων που τον είχαν γνωρίσει, τον είχαν αγαπήσει και τους είχε αγγίξει η προσωπικότητά του. Συγκινήθηκα από την αγάπη και τον σεβασμό τους γι' αυτόν, καθώς μοιράζονταν ιστορίες για το πώς τον συνάντησαν ή για όσα είχε κάνει για αυτούς.
Τα δύο άτομα που ξυλοκόπησαν τον γιο μου μέχρι θανάτου είναι ελεύθερα. Είναι στο σπίτι τους με τις οικογένειές τους, τρώνε μαζί, γελούν, συνεχίζουν με τις ζωές τους. Οι αστυνομικοί που είναι ύποπτοι για συμμετοχή στη δολοφονία του Ζακ είναι επίσης ελεύθεροι. Το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων τους έχει επιβάλει κυρώσεις που δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί.
Όσο για μένα και την οικογένειά μου, πηγαίνουμε σε έναν τάφο για να είμαστε κοντά στον γιο μας, μιλάμε μαζί του στα όνειρά μας... πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε και να διαχειριστούμε αυτή την τεράστια απώλεια.
Τώρα η οικογένειά μου περιμένει τη δικαιοσύνη, την εξιλέωση. Είναι καθήκον μας, ως οικογένεια του Ζακ, να συνεχίσουμε τον αγώνα, να διασφαλίσουμε ότι κάθε ανθρώπινη ζωή θα εκτιμάται και θα αντιμετωπίζεται με σεβασμό, και ότι όλοι θα πληρώνουν για τα λάθη τους, για όσα έκαναν και όσα δεν έκαναν.
Υπάρχει μια εικόνα του Ζακ με ανοιχτά χέρια και ένα σύμβολο μπροστά στο στήθος του που γράφει «δωρεάν αγκαλιές». Αυτός ήταν ο Ζακ. Είχε μια μεγάλη καρδιά, μια μεγάλη αγκαλιά που τους χωρούσε όλους/ες και όλα.
Η Διεθνής Αμνηστία απαιτεί δικαιοσύνη για τον Ζακ. Λάβετε τώρα δράση.
Εδώ, η παγκόσμια εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας, με αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης για τον θάνατο του Ζακ.
σχόλια