ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από ένα μήνα χωρισμου, δεν άντεξα και τον πήρα τηλέφωνο... Τον ρώτησα αν με ξεπέρασε (εκείνος με χωρισε), μου είπε σε καμία περίπτωση... Τον ρώτησα αν μετάνιωσε, μου είπε όχι, γιατί χαραμιζομουν λέει με εκείνον, που δεν μπορούσε να μου δώσει όχι μόνο αυτά που άξιζα, αλλά ούτε καν τα βασικά μιας σχέσης (με έγραφε συχνά, με ξεχνούσε, δεν με καταλάβαινε, έριχνε πάνω μου τα λάθη του και όταν τα καταλάβαινε ζητούσε συγγνώμη). Είμαι ένα κουρέλι, ξέρω ότι δεν θα γυρίσει πίσω, ξέρω ότι έχει τελειώσει όλο αυτό... Αλλά μέσα μου νιώθω προδομένη, διαλυμένη... Σαν μούδιασμα... Τα είχαμε δύο χρόνια, είμαστε 24, και νόμιζα η αφελής ότι βρήκα κάποιον να με αγαπάει αληθινά... Δεν ξέρω πως να συνέλθω .. Έχω πιάσει πάτο, είμαι όλη μέρα στα πατώματα και κλαίω, δεν ζω, απλά επιβιώνω...