ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, δεν ξέρω καν αν το βιώνει κάποιος άλλος και πόσο σπάνιο είναι. Από πολύ μικρή είχα κλίση στη τεχνολογία. Οι δικοί μου με απέτρεψαν χωρίς προφανή λόγο. Δεν με έστελναν φροντιστήρια ενώ είχαν τα χρήματα. Τους έλεγα να γραφτώ πληροφορικη, μου το πρότεινε η καθηγήτρια στο σχολείο γιατί είδε πως είχα ταλέντο, όμως έβρισκαν δικαιολογίες. Πολλες φορές μου έπαιρναν το λαπτοπ χωρίς λόγο. Ο πατέρας μου πήρε εφάπαξ και το μοίρασε σε συγγενείς. Μένουμε σε ένα πολύ μικρό σπίτι με μούχλα και σπασμένη πόρτα ενώ με τόσα χρήματα θα μπορούσαμε να το φτιάξουμε σιγά σιγά. Δεν ήθελε να με μάθει να οδηγαω. Με έμαθε ο παππούς μου και μου είπε ότι είναι πολύ εγωιστές οι γονεις μου και ότι ζηλεύουν τα ίδια τους τα παιδιά, μάλιστα τους έλεγε συνέχεια άχρηστους, ότι δεν υπάρχουν σε όλο το ντουνιά τέτοιοι γονείς και ότι άλλοι θέλουν τόσο πολύ παιδιά και αυτοί που έχουν θα τα παλαβοσουν.. Εγώ δεν το δεχόμουν για αρκετό καιρό, πάντα έλεγαν πως είμαι προβληματική και το πίστευα. Δεν διάβασα στο σχολείο, μισούσα τον εαυτό μου. Δεν σπούδασα, τώρα στα 20κατι ξεκίνησα σπουδές σε άσχετο αντικείμενο, παρόλο που το έχω αποθημενο την πληροφορική. Πως μπορεί να θέλουν να σταματήσουν το δικό τους το παιδί από το να κυνηγήσει τα όνειρα του; βλέπω πολλούς γονείς που θέλουν το παιδί τους να πάει ιατρός ή οτιδήποτε άλλο θεωρούν σωστό. Αλλά αυτό το κάνουν για το καλό του, έστω και με έμμεσο τρόπο που είναι πειστικός και όχι σωστός. Δεν έχω δει γονείς σαν τους δικούς μου. Παρατηρώ πως και η γιαγιά μου έκανε το ίδιο στα παιδιά της. Δεν μπορώ να το συνειδητοποίησω. Λυπάμαι τον νεαρό εαυτό μου που με μισούσα τόσο πολύ και εχαψα πως εγώ είμαι το πρόβλημα και δεν προσπάθησα μόνη μου να πιάσω αυτή τη σχολή που κλαίω μόλις περνάω απέξω.