ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μεγαλώσει σε μια αγροτική οικογένεια, φυσιολογικής δομής, φτωχή, μα πάντα ικανή να επιβιώνει. Ο πατέρας μου έχτισε από το πουθενά σπιταρονα χωρίς δάνειο, κυριολεκτικά με τα χέρια του. Θεμέλια, τοίχοι, σκεπές, βεράντες, ταβάνια, πλακάκια, υδραυλικά, τα πάντα. Αγόρασε μηχανήματα, χωράφια, σωστός ήρωας. Η μητέρα μου ήταν πάντα απούσα από τις αναμνήσεις μου. Θυμάμαι μόνο να αδιαφορεί όταν αρρώσταινα, να δυσανασχετεί για τα κιλά μου, να με επιπλήττει, να με συγκρίνει με κόρες φίλων της, να συμπεριφέρεται κρυφά, ή ίσως και όχι τόσο κρυφά, προνομιακά στα άλλα δυο της παιδιά. Κατέληξα να μεγαλώσω και να εξελιχθώ σε ένα πλάσμα κομπλεξικό, ανασφαλές, οργισμένο... Ερωτικά δεν ήμουν καθόλου επιλεκτική, απλώς πήγαινα από εδώ κι από κει ζητιανευοντας αγάπη σε άτομα που αδιαφορούσαν πλήρως για την ύπαρξή μου. Με διέκρινε μια δουλικότητα, ένας μόνιμος συμβιβασμός στα θέλω των άλλων, το αίσθημα του ανικανοποίητου ήταν μόνιμα εγκατεστημένο μέσα μου. Επέλεξα να σπουδάσω σε μια σχολή της αρεσκείας της στου διαόλου τη μάνα, εγκαταλείποντας τα θέλω μου να ξαναδοκιμάσω να δώσω πανελλήνιες, με την ελπίδα να νιώσει για κάτι επιτέλους περήφανη. Στην πόλη που επέλεξα να σπουδάσω, κλείστηκα μέσα στο δωμάτιο της εστίας, δεν ξαναβγήκα ποτέ έξω, δεν ξανασηκωθηκα ποτέ από το κρεβάτι, δεν ξαναέκανα μπάνιο, δεν μπορούσα καν να ξεμπλέξω τα μαλλιά μου, πολλές μέρες άνοιγα απλά την τηλεόραση μόλις ξυπνούσα και την έκλεινα το βράδυ, πάντα ξαπλωμένη σε εμβρυακή στάση, μερικές μέρες χωρίς καν να έχω την διάθεση να πάω στην λέσχη να φάω. Τα σκουπίδια μέσα στο δωμάτιό μου είχαν γίνει βουνό. Στο λεωφορείο όταν έβγαινα καμία φορά, ήμουν το κορίτσι που βρωμουσε, για κάποιο λόγο τα πόδια μου μύριζαν παθολογικά άσχημα, δεν μ' ενδιέφερε να ασχοληθώ με αυτό, δεν μ'ενδιέφερε τίποτα όσον αφορά την εμφάνισή μου. Πέρασα κατάθλιψη, με ένα μικρό χρονικό διάστημα μυθομανιας, σταθερά πιστεύοντας ότι δεν αξίζω μια, και κάπως πρέπει να καλύψω το γεγονός αυτό, προκαλώντας συμπόνια, ή θαυμασμό με ψέματα. Πέρασαν χρόνια, άρχισα να διαβάζω, να μαθαίνω, να πατάω στα πόδια μου, να καταλαβαίνω ότι είμαι προβληματική και πρέπει να το διορθώσω, να κολλήσω τα σπασμένα. Διαβάζοντας, έφτιαξα το προφίλ της μάνας μου, με ένα άρθρο που έπεσε τυχαία στην αντίληψή μου, που την περιέγραφε λεπτομερώς, σαν προσωπικότητα και σαν συμπεριφορά. Εξηγούνταν όλα με ένα μαγικό τρόπο. Μα βέβαια... Δεν σε αγαπούσε όχι γιατί κατουριοσουν μέχρι την έκτη δημοτικού. Κατουριοσουν μέχρι την έκτη δημοτικού, επειδή δεν σ'αγαπούσε κι ένιωθες ανασφάλεια. Δεν ήταν δικό σου το φταίξιμο. Η μάνα μου φέρεται σύμφωνα με αυτό το άρθρο, που κυριολεκτικά την φωτογραφίζει, να πάσχει από κάποιου είδους ναρκισσιστική διαταραχή, μιας και το να μην ακούει ποτέ κανέναν, να θέλει μόνο να μιλάει, να καυχιέται για τις ικανότητες και τα κατορθώματά της, και γενικά να φέρεται σα να περιστρέφεται ο κόσμος γύρω της είναι η σταθερά της. Το άρθρο εξηγούσε ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτή την διαταραχή, απορρίπτουν υποσυνείδητα τα παιδιά που θεωρούν ότι δεν τους μοιάζουν. Μπίνγκο!! Δεν μοιάζεις στην μαμά, άρα απορρίπτεσαι. Ομολογώ πως μου έχει φύγει ένα βάρος, έληξε η εποχή της αυτολυπησης και της αυτομαστιγωσης, ασχολήθηκα εκτενώς, διάβασα, έψαξα, έμαθα, κατάλαβα, η ψυχοθεραπεία θα ήταν βέβαια πιο απλή λύση, αλλά δεν παύει να αποτελεί ταμπού στην κοινωνία της ελληνικής επαρχίας. Τα αδέρφια μου έχουν υπέροχη σχέση μεταξύ τους, όχι βέβαια μαζί μου, μιας και η οργή μου ξεσπούσε συχνά πυκνά και όλοι έκαναν στην μπάντα το προβληματικό μαύρο πρόβατο. Ως εκ θαύματος, έδεσα την ζωή μου, μιας και ο Θεός αγαπάει όλα τα παιδιά Του και κυρίως αυτά που πονάνε, με έναν άνθρωπο στοργικό, τρυφερό, δυναμικό, σπάνιο, πανέξυπνο, καλόκαρδο, φως αληθινό... Έχω πια αποφασίσει να πάψω να είμαι αυτό που λένε οι Αμερικάνοι "people pleaser", χωρίς βέβαια να φτάσω στο άλλο άκρο του παρτακισμου, μ'αρεσει να προσφέρω, θα συνεχίσω να το κάνω με την καρδιά μου, απλώς θα ξέρω πια ποιος είναι εκεί για μένα και θα κρατάω πάντα τα θετικά κομμάτια. Τον υπέροχο πατέρα μου, την εμβληματική γιαγιά - μαμά μου και το μωράκι μου που θα έρθει στον κόσμο και θα έχει μια μάνα που θα του διδάξει πως όπως κι αν είναι, αξίζει τον κόσμο όλο, είναι ξεχωριστό, αλλά όχι καλύτερο από κανέναν εκεί έξω, και είναι αγαπητό με όλα του τα λάθη...