ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι τόσα πολλά που νομίζω ότι πλέον δεν αισθάνομαι τίποτα... Έχω κουραστεί... Προσπαθώ μάταια να συμμετάσχω στην ομαδική συζήτηση των συμφοιτητών αλλά φοβάμαι να αρθρώσω την παραμικρή λέξη... "Φίλος" μου που θεωρούσα κολλητό δεν απαντάει στα μηνύματα παρά μόνο κανα 3 μέρες μετά (εντωμεταξύ ενεργός διαρκώς) και μάλιστα μονολεκτικά και αστειευόμενος για την απουσία του στο τσατ... Η οικειότητα λείπει εντελώς από τη φιλία μας συγκριτικά με τη φιλία του με άλλους (τους πραγματικούς κολλλητούς)... Γενικότερα η "παρέα" με έχει κάπως στην απέξω... ωστόσο δεν αποκλείω να είναι όλα αυτά στο μυαλό μου. Δεν αισθάνομαι ότι έχω κάποιον εστω έναν άνθρωπο να μιλήσω ΕΝΤΕΛΩΣ (όσο γίνεται) ειλικρινά. Έχω προσπαθήσει πολύ αλλά βρίσκομαι στη φάση που κουράστηκα και δεν εχω δυνάμεις να σταθω στα ποδια μου... ΑυτοΕΚΤΙΜΗΣΗ (όχι πεποίθηση- ας καταλάβουν καποιοι τη διαφορα καποια στιγμη...) μηδέν... τωρα το καταλαβαίνω. Το μόνο που θέλω να κανω είναι να τραγουδάω (μακριά από κόσμο) για το καλό των αυτιών του κόσμου και να βοηθάω παιδιά με διαταραχές. Δε θα κουράσω άλλο καλή σας συνέχεια στη ζωή σας, ευχαριστώ όποιον φιλοτιμιθεί να απαντήσει