ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγορι μου με εχει κουρασει ψυχολογικα παρα πολυ.Νιωθω οτι δε με σεβεται οτι δε μου εχει εμπιστοσύνη.Οταν κανονιζω να παω σπιτι καποιας φιλης μου αρχιζει τα δε θελω να πας κ θα ειναι κ κανενας αλλος εκει κ δεν πας εκει αλλα πας αλλου οτι αν με αφηνει να πηγαινω οπου θελω σημαινει οτι δεν τον ενδιαφερει κ αλλα διαφορα με αποτελεσμα να μην πηγαινω πουθενα για να μην εχω τετοια.Και οταν πηγαινω μου το βγαζει ξινο με τη γκρινια του.Οταν με εχει πειραξει κατι η συζηταμε κατι δε με καταλαβαινει πρεπει να με φτασει στο αμην και να εχω νευρα για να καταλαβει.Φιλους δεν έχει δεν παει πουθενα.Ολη μερα καθε μερα ειναι κολλήμενος επανω μου δεν με αφηνει ουτε μια ταινια να δω.Δεν τον αντεχω αλλο.Θελω την ηρεμια μου θελω να ειμαι με καποιον που με εμπιστευεται εχω αδικο;;