ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσφατα κάποιος έγραψε μια εξομολόγηση και αναρωτιόταν πως γίνεται κάποια ή κάποιος να είναι σε μια πολυετή σχέση χωρίς να βλέπει τον σύντροφό του σοβαρά.... Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους, αλλα εγώ θα κάνω την δική μου εξομολόγηση και θα πω ότι κάποιες και κάποιοι από εμάς συμβιβαζόμαστε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς! Η δική μου ιστορία έχει ως εξής, αγάπησα και ένιωσα πολλά συναισθήματα για έναν συγκεκριμένο άντρα, δυστυχώς όμως δεν γίνεται ούτε γίνονταν να είμαστε μαζί. Παρότι τα χρόνια πέρασαν ποτέ δεν τον ξεπέρασα και δεν θα το ξεπεράσω. Όπως είπα τα χρόνια περνούσαν και μαζί τους πέρασαν και αποτυχημένες μου σχέσεις αλλά και αρκετές περιόδοι μοναξιάς. Κάποια στιγμή το πήρα απόφαση ότι επειδή δεν μπορώ να έχω αυτόν που θέλω δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μείνω για πάντα μόνη, πόσο μάλλον πάνω στα καλύτερα μου χρόνια. Εξάλλου όλοι οι φίλοι μου, μου έλεγαν να πάψω να βασανιζομαι. Έτσι βρήκα τον άντρα με τον οποίον είμαι μαζί του σήμερα, είμαστε μαζί 6 ευτυχισμένα χρόνια, περνάμε καλά, κάνουμε πολλά πράγματα μαζί και ζούμε όμορφες εμπειρίες και στιγμές, μένουμε κιόλας μαζί. Αλλά, όλοι ξέρουν πως δεν τον βλέπω σοβαρά. Νοιάζομαι γι'αυτόν αλλά δεν τον αγαπάω ερωτικά, δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ, κάνουμε καλό κρεβάτι αλλά στα συναισθήματα δεν τον θεωρώ τον άνθρωπο μου πως να το κάνουμε. Του έχω πει, πως δεν βλέπω σοβαρά την σχέση μας και ποτέ δεν θα την έκανα επίσημη και φυσικά ούτε συζήτηση για γάμο και τέτοια ούτε καν... Δυστυχώς στην καρδιά μου και στο νου μου πάντα νούμερο ένα θα έχω τον άλλον, θα ήθελα πολύ να είναι διαφορετικά τα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν είμαστε μάγοι να κουνήσουμε το ραβδάκι και να αλλάξουμε τα συναισθήματα μας! Τέλος πάντων αυτό που ήθελα να πω είναι ότι καμία φορά συμβιβαζόμαστε σε ασοβαρες σχέσεις χωρίς να το θέλουμε... Τι να κάνουμε? Και εγώ θα ήθελα να έχω σοβαρή σχέση με αυτόν που θέλω και να του εκφράζω τα αληθινά μου αισθήματα αλλά με το ζόρι δεν γίνεται!