ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή μικροαγορές που έκανα για αγαπημένα πρόσωπα που γιορτάζουν, σκεφτόμουν αυτές τις ημέρες τη σημασία της ψυχολογίας του δώρου. Το να μπεις σε διαδικασία να ψάξεις κάτι για κάποιον, να διαθέσεις έστω 5 ευρώ για να του αγοράσεις κάτι που θα του φτιάξει τη διάθεση και θα τον κάνει να αισθανθεί ότι κάποιος τον σκέφτηκε και θέλησε να τον κάνει να νιώσει χαρά. Γιατί, κακά τα ψέμματα, όλοι μας, ενσυνείδητα ή μη, επιστρέφουμε σε εκείνο το γλυκό, γεμάτο θαλπωρή αίσθημα της παιδικής ηλικίας όταν μας έφερναν ένα δώρο. Είναι η πράξη που μετράει, κι ας έχει χιλιοειπωθεί αυτό. Το δώρο, κατά τη διαστρεβλωμένη γνώμη αρκετών (πολλές φορές ανθρώπων που έχουν τη δυνατότητα και με το παραπάνω να ανταποδώσουν), και δεν είναι υποχρεωτικά ανταποδώσιμο. Η ανταπόδοση του όμως , η ανταπόδοση με την ευγενή έννοια και όχι με την έννοια της προβολής καλής περιουσιακής κατάστασης, φανερώνει την διάθεση για σύσφιξη των διαπροσωπικών σχέσεων. Για κοινή συμμετοχή στον κύκλο του προσφέρειν και το δέχεσθαι. Το δώρο του άλλου σε τιμά. Άσχετα από το αν σου αρέσει ή σου ταιριάζει. Θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σε περιστατικά που έχω βιώσει τα τελευταία χρόνια: Στην διάρκεια αυτών έχω κάνει αρκετά δώρα, έχω δεχτεί όμως λιγότερα. Έχω παρατηρήσει ότι ορισμένα άτομα (στην προκειμένη περίπτωση, συγγενικού κύκλου) που τους έκανα δώρα επί 2-3 χρόνια τακτικά, ΠΟΤΕ δεν ανταπόδωσαν, μόνο τους άρεσε να δέχονται. Παρατήρησα όμως ότι σε άλλα άτομα που ενώ δεν είχαν πραγματικά καθόλου οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν κάτι και φυσικά δεν περίμενα ποτέ ανταπόδοση, έφτιαξαν κάτι υπέροχο χειροποίητο και μου το πρόσφεραν ως δώρο. Κάτι που με έκανε να τα εκτιμήσω ακόμη περισσότερο. Επίσης τα δώρα ''προσωπικής/περιουσιακής προβολής'' ξεχωρίζουν από χιλιόμετρα, όπως και ο τρόπος όσων τα προσφέρουν. Ακόμη έχω δεχθεί φιλικό δώρο το οποίο ανήκε στον ιδιοκτήτη και ναι μεν ήταν σε άριστη κατάσταση, απλά το συσκεύασε σε νέο κουτί για να μου το χαρίσει (ήταν κάπως άτυχο περιστατικό, καθώς η μικρή τους κόρη το αποκάλυψε όταν μου το δώσανε...''από μικρό κι από τρελό'' αλλά και πάλι η διάθεση εκτιμήθηκε έστω και έτσι). Παρόμοιο περιστατικό, όταν αρραβωνιάστηκα, οι κουμπάροι μας μας φέρανε δώρο ένα καινούριο πάπλωμα το οποίο ήταν μεν σε συσκευασία κλπ, αλλά επειδή χρειάστηκα αλλαγή πήγα στο κατάστημα όπου το πήραν και η ιδιοκτήτρια που το άνοιξε μπροστά μου μου είπε ότι ήταν από παλιά σειρά και επίσης μύριζε απίστευτα ναφθαλίνη (το είχαν αποθηκευσει στο πατάρι χρόνια λογικά!)...ασχολίαστο, έκτοτε όμως υπήρξαν άψογοι, απλά υποθέτω ότι θα τους είχε...μείνει από τον δικό τους γάμο!!! Και μιας και είπα γάμο...στον γάμο μας η αδερφή του άντρα μου δεν μας έφερε ούτε πορτοκαλάδα για δώρο ποτέ, ενώ ο αδερφός του υπήρξε ιδιαίτερα γενναιόδωρος και φυσικά πάντοτε του κάνω κάθε χρόνο δώρο και σε αυτόν και στη γυναίκα του, η οποία ανταποδίδει πάντα και με το χαμόγελο. Η συγκεκριμένη δεν μου έχει κάνει ποτέ ένα δώρο έστω τυπικό σαν κουνιάδα, ενώ εγώ αρκετές φορές ούσα μικρή και νεότερη, και μέχρι να καταλάβω το πόσο τσιγγούνα είναι ως προς τα συναισθήματα ΚΥΡΙΩΣ (ακόμη και στα αδέρφια της δεν έχει κάνει ποτέ το παραμικρό δώρο, ενώ έχει την δυνατότητα).Μάλιστα, την έχω ακούσει να λέει σε συζήτηση άσχετη ''αποφεύγω να κάνω δώρα, γιατί μετά πρέπει να πάω να αγοράσω κι εγώ''...οπότε ναι, εκεί καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει ούτε σπιτικά μπισκότα να της χαρίσεις, μιας και άλλοι θα τα εκτιμήσουν περισσότερο. Αυτές τις σκέψεις είχα περί δώρων...και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας. Αλήθεια, ποια είναι η δική σας άποψη για το θέμα;