ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι τα δευτερα χριστουγεννα που αποφασιζω να περασω μακρια απο την οικογενεια μου. Ευτυχως φετος ειχα και την δικαιολογια της καραντινας με το μερος μου. Δεν αντεχω να μενω μαζι τους στο ιδιο σπιτι. Ελεγα απο τα 15 μου πως θελω να φυγω απο εκει μεσα και μου απαντουσαν ειρωνικα "σιγα μη τα καταφερεις, παλι εδω θα γυρισεις". Οταν εφυγα λοιπον στα 18 ειπα πως ό,τι και αν γινει δε θα ξαναγυρισω. Δεν τους μισω, απλως εχω συνειδητοποιησει οτι δεν ταιριαζουμε. Ως εκ τουτου δεν θελω να περναω γιορτες μαζι τους. Δεν θελω να καθομαι σε ενα τραπεζι που για ακομη μια φορα θα κρινομαι για τη ζωη μου, για τις επιλογες μου, για τα πιστευω μου. Οποτε και αποφασισα να μεινω στο σπιτι μου και φετος. Και με εχουν ζαλισει στα τηλεφωνα. "τι θα κανεις μονη σου εκει;", "ελπιζω να εχεις καποιον τουλαχιστον", " δεν εχεις κανεναν μαζι σου, πώς θα αντεξεις;". Η αληθεια ειναι οτι δεν αντεχω μαζι σας. Συγγνωμη, αλλα ετσι ειναι. Δε θελω να κατσω σε ενα ακομη τραπεζι με φωνες. Δε θελω να μεινω σε ενα σπιτι που μου προκαλει στρες και μονο η οψη του. Καλες γιορτες, οπως επιλέξει να τις περασει ο καθενας.