ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν τον ερωτεύτηκα αμέσως. Με αυτόν τον άνθρωπο αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε στην ίδια επιχείρηση πέρυσι. Πολλοί δεν τον πήγαιναν, γιατί έλεγε πράγματα που δεν ήθελαν να ακούσουν. Ο τρόπος του ήταν άκομψος , αλλά εγώ τον θαύμαζα, γιατί πολυ απλά έλεγε την γνώμη του, χωρίς να τον νοιάζει τίποτα. Ξέροντας ότι υπόλοιποι μπορεί να τον μισήσουν. Η ειλικρίνεια έχει πάντα και το τίμημα της. Τίμημα σχετικά μικρό βέβαια, όταν είσαι καλά με τον εαυτό σου και κοιτάζεις να φτιάξεις το σωστό "κύκλο". Επιλέγεις, δεν σε επιλέγουν. Επίσης ήταν πολυ καλός στην δουλειά του, συνεργαζόμασταν άψογα. Μου άρεσε που υπήρχε ένας άνθρωπος που έπαιρνε σοβαρά την δουλειά του, είχε γνώσεις και με βελτίωνε συνέχεια. Έμαθα πολλά από απ'αυτόν. Δεν με πείραζε που μιλούσε άκομψα, είμαι άτομο που δεν με επηρεάζουν τα σκληρά λόγια. Όλοι οι συνάδελφοι τον είχαν στην μπούκα, τον έλεγαν αναίσθητο. Και όμως τους είχε βοηθήσει άπειρες φορές πισω από τα παρασκήνια.Εγώ είχα ήδη σχηματίσει την γνώμη μου και ήταν αντίθετη από την δική τους. Τελειωναμε την δουλειά και πίναμε. Συζητούσαμε με τις ώρες, τις περισσότερες φορές γελώντας. Ένιωθα ότι και εκείνος, όπως και εγώ έκρυβε πράγματα. Συνήθως οι άνθρωποι που γελάνε περισσότερο, μέσα τους κλαίνε. Το ήξερα και το ήξερε ότι είμαστε το ίδιο. Δεν μιλάγαμε καθόλου για αυτά που μας απασχολούσαν, απλά καταλαβαινόμασταν. Καταλήξαμε από την δουλειά στο κρεβάτι. Ελευθερα πράγματα. Κάθε φορά όμως πιωμένος και κουρελιασμένος. Πρώτη φορά όμως ένιωσα πάθος. Τον ήθελα, αλλά ήξερα ότι δεν ήταν η ώρα μου. Δεν με έβλεπε όπως τον έβλεπα. Δεν του είπα ποτέ ότι δεν μου αρκεί μόνο η σάρκα σου ή "φιλία" σου... Θέλω τόσο πολυ να σε γνωρίσω, να σε γνωρίσω ουσιαστικά. Πάντοτε ήμουν κότα με αυτά. Κάποια στιγμή το κατάλαβε και μου είπε ξεκάθαρα ότι δεν θέλει άλλο να βρισκόμαστε, γιατί θέλουμε διαφορετικά πράγματα.Και πάλι καλά που το έκανε, γιατί εγώ δεν είχα την δύναμη να το κάνω. Περνούσα ωραία μαζί του, και μου αρκούσε αυτό το λίγο που έπαιρνα. Όταν μου μίλησε ξεκάθαρα, εκεί είναι που συνειδητοποίησα ότι τόσο καιρό έτρεφα ελπίδες χωρίς να το ξέρω. Οπότε πλεον με καθαρό μυαλό έπρεπε καπως να το ξεπεράσω. Συνεχίσαμε κανονικά τις επαφές μας, λες και δεν συνέβη τίποτα ποτέ. Δεν με ένοιαζε που δεν ένιωθε κάτι, το σεβαστηκα. Απλά ήθελα να υπάρχει στην ζωή μου, έστω και έτσι. Και φτάνουμε στο σήμερα.... Στην αρχή αυτής της καραντίνας. Πρώτη φορά βρεθήκαμε στο σπίτι μου να μαγειρέψουμε και να πουμε τα νέα μας. Το είχα ξεπεράσει πλεον, ήξερα ότι δεν τον ελκύω πλεον ούτε στο ελάχιστο. Και από εκεί που δεν το περίμενα μου σκάει ένα φιλί. Την πάτησα... Και όμως πρώτη φορά έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο όντως να προσπαθεί να έχει μια παραπάνω επαφή μαζί μου. Πρώτη φορά κοιμηθήκαμε μαζί μέχρι το πρωί και φάγαμε πρωινό. Ήθελα να κλάψω από την χαρά μου, αλλά δεν ήθελα και να θρεψω ξανά ελπίδες. Για μένα ο Μάνος ήταν σαν τον αέρα, ήξερα ότι κάποια στιγμή θα φύγει. Πέρασαν εβδομάδες, πέρασαν μήνες. Έμαθα για την ζωή του, έμαθα ποιος είναι και δεν χόρταινα να μαθαίνω και άλλο. Πρώτη φορά στην ζωή μου έδινα πράγματα και ένιωθα ότι έπαιρνα πίσω. Πρώτη φορά ένας άνθρωπος ξέρει τι σκέφτομαι και ξέρει ποια ειναι η αλήθεια πίσω από την μάσκα μου. Πάντα τον παρουσιαζαν ως σκληρότραχηλο και περίεργο, μέχρι που μου είπε ότι θέλει να νοικιάσει ολόκληρη γήπεδο για να τρέξει η γάτα του και απλά ήθελα να βάλω τα γέλια. Πόσο παρεξηγημένος αυτός ο άνθρωπος. Γιατί οι άλλοι δεν μπορουσαν να δουν αυτό που έβλεπα εγώ; Έναν άνθρωπο με συμπεριφορά παιδιού. Αγνό, αλλά συνάμα ειλικρινή και σκληρό. Μια μέρα μεθυσμένος και πανω στον ύπνο του, μου είπε ότι με αγαπάει. Ένιωσα τόση ζεστασιά μέσα μου, αλλά ταυτόχρονα φόβο...Δεν απάντησα πίσω. Ήξερα ότι φοβόταν να νιώσει. Μέσα μου ένιωθα ότι εάν μοιραστώ και πω τα συναισθήματα μου, αυτό που ζω θα εξαφανιστεί. Ήξερα ότι την επόμενη μπορεί να μην θυμάται καν τι είπε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όταν κάποια μέρα στον υπνο του είπε "την αγαπώ",τον ρώτησα "ποια;" Και ειπε το όνομα μου. Δάκρυσα κλεφτά. Του απάντησα ότι και εγώ τον αγαπώ. Ήταν πιο εύκολο να το πω, όταν ήξερα ότι δεν ήταν συνειδητά εκεί. Φοβόμουν ότι αυτά που έλεγε στον υπνο του, δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Με τον Μάνο είχαμε δυό σοβαρά θέματα από την αρχή, είμαστε σε φάσεις της ζωής μας που θέλουμε διαφορετικά πράγματα στις ζωές μας. Εγώ μόλις ξεκινάω την καριέρα μου, αυτός έχει την εμπειρία και συνεχίζει και εξελίσσεται αβίαστα. Ήξερα από την αρχή ότι σκόπευε να παει εξωτερικό. Δεν περίμενε κανένας από τους δυό μας ότι θα καταλήγαμε έτσι. Σήμερα μου ανακοίνωσε με τρεμάμενη φωνή ότι δεν νιώθει τελικά κάτι και ότι πραγματικά λυπάται πολυ που με στεναχωρεί, αλλά δεν θέλει και να με κοροϊδευει. Μου έχει δείξει έμπρακτα ότι νοιάζεται.Δεν έχω θυμώσει... γιατί τον ξέρω. Ξέρω ότι ο πραγματικός λόγος είναι για να εξελιχθούμε και οι δύο και να κάνουμε αυτά που θέλουμε για τους εαυτούς μας, ωστέ να μην μετανιώνουμε. Για να μην αποδώσουμε ο ένας τον άλλον ευθύνες για πραγματα που θα μπορούσαμε να είχαμε καταφέρει και τα φρενάραμε εξαιτίας ενός έρωτα. Τα ξέρω όλα αυτά, αλλά η καρδιά μου είναι πιο βαριά από ποτέ,και τα μάτια μου δεν σταματάνε να δακρύζουν. Θέλω όσο τίποτα άλλο να καταφέρει όλα όσα επιθυμεί να κάνει στην ζωή του. Και ευχομαι την επόμενη φορά που θα βρεθουμε να είμαστε δυό ολοκληρωμένοι άνθρωποι, χωρίς εκρεμμότητες, που θα ερωτευτούν ξανά από την αρχή. Σ'αγαπώ και σου ευχομαι ολόψυχα, να ζήσεις πολλά χρόνια ακόμα και να βρεις άτομα που πραγματικα θα σε στηρίζουν.