ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχει υπάρξει στιγμή στη ζωή μου που άκουγα μόνο άσχημα πράγματα για εμένα σε σημείο που ενώ στην αρχή το άντεχα, μετά απλά δεν το άντεχα. Όχι επειδή ήθελα να είμαι το καλό παιδί , απλά επειδή είχα κι άλλα βαρίδια μέσα μου, είτε λόγω άγχους , είτε λόγω στεναχώριας, είτε επειδή δεν είχα τα εργαλεία να επεξεργαστώ τα συναισθήματά μου. Υπήρξε περίοδος που σε καθημερινή βάση βίωνα μόνο άγχος και στεναχώρια. Στην αρχή έκλαιγα, μετά από ένα σημείο πάγωσα γιατί πνιγόμουν. Άρχισα να κάνω τεστάκια στο ίντερνετ μέσα από τα οποία επιβεβαιωνόμουν για το γεγονός ότι είχα ακόμη κάποια καλά χαρακτηριστικά μέσα μου, μέχρι στο σημείο που αυτό έγινε αρρώστια. Άρχισα να πιστεύω στο γεγονός ότι είχα περίεργες δυνάμεις, τις οποίες και φυσικά δεν είχα. Και το οποίο δεν είναι καθόλου αστείο, ούτε για εμένα , ούτε για τους ανθρώπους που ήθελα να έχω στη ζωή μου. Μιλάμε για παράνοια. Δεν μιλάμε καν για το ότι δεν εκπλήρωσα κάποια όνειρα, μιλάμε για παράνοια . Η ψυχική ηρεμία από την παράνοια και η καλώς έχουσα εμπιστοσύνη στον εαυτό μας από τις ψευδαισθήσεις διαχωρίζεται από μία λεπτή κλωστή. Και γιατί; Γιατί δεν δεχόμουν τη στεναχώρια μου. για το πως διαλύονται όλα, τα οποία εν τέλει μπαίνουν στη θέση τους. Δεν θα ταυτιστεί κανείς μ' εμένα, αλλά καλό είναι ν' ακουστεί, γιατί ίσως χρειάζεται ν' αποτραπούν όλη αυτή η ανάγκη να είμαστε πάντα καλά και χαρούμενοι. Δεν γίνεται να είσαι πάντα χαρούμενος και δεν χρειάζεται κιόλας.