ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κορίτσι μου γλυκό! Σαν να ακούω τον εαυτό μου στην ηλικία σου, πριν 10 χρόνια δηλαδή να λέει από μέσα του τα ίδια ακριβώς λόγια. Αυτό είναι το καλό με το ίντερνετ, να μπορείς να βρεις άνθρωπο που να έχει περάσει ακριβώς ό,τι περνάς κι εσύ και να μπορεί να σου περάσει λίγη από τη σοφία της εμπειρίας του! Λοιπόν ξεκινώ:Τα ίδια συμπτώματα με εσένα τα είχα κι εγώ από την εφηβεία χωρίς να έχω ιδέα για το τι μου συμβαίνει, και να αρχίζω να προβληματίζομαι όταν σε αντίθεση με τους γύρω μου ένιωθα ότι ξεκίνησα να δυσκολεύω αρκετά τη ζωή μου πάνω σε διάφορα θέματα, όπως σκέψεις ότι όλοι κοιτάζουν εμένα, με κρίνουν όταν κάνω κάτι λάθος, μετά να μην σηκώνω ποτέ το χέρι μου στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο, να νιώθω πολύ αμηχανία στις κοινωνικές επαφές, ίδρωναν και μένα τα χέρια μου κλπ κλπ.Έψαξα όπως κι εσύ στο ίντερνετ και ανακουφίστηκα όταν έμαθα ότι υπάρχει όντως αυτή η διαταραχή, αποδεδειγμένη αλλά και ιάσιμη, με πληθώρα άρθρων, βίντεο κλπ online για να συμβουλευτώ. Αλήθεια σου λέω ακόμα θυμάμαι τις συμβουλές ενός τύπου που ανέβαζε βίντεο στο youtube, τόσο σωτήριες μου είχαν φανεί τότε. Αφού το αναγνώρισα στον εαυτό μου, μετά έκανα πολύ εξάσκηση και προσπάθειες να το καταπολεμήσω, ακόμα και στον δωρεάν ψυχολόγο του πανεπιστημίου απευθύνθηκα. Η αλήθεια όμως είναι ότι το πιο αποφασιστικό βήμα που έγινε για να οριοθετήσω αυτή τη διαταραχή έτσι ώστε να είναι πιο λειτουργική η καθημερινότητά μου ήταν οι εμπειρίες, το ρίσκο που έπαιρνα χωρίς να δώσω πολύ χώρο στη σκέψη και στην εκλογίκευση να με καταβάλει. Δήλωνα συμμετοχή για εθελοντισμό ή ακόμα και για erasmus προσπαθώντας να μην το υπεραναλύω και να μην σκέφτομαι συνέχεια τη διαταραχή, και αλήθεια ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου. (σου γράφω αυτό που έλεγα συνέχεια μέσα μου και μου έδινε δύναμη: τολμηρός δεν είναι εκείνος που δεν νιώθει καθόλου φόβο, αλλά εκείνος που ενώ φοβάται κάνει το βήμα μπροστά.) Και ο λόγος είναι ότι από εκεί, και από τις δουλειές που βρήκα αργότερα πήρα ένα πολύτιμο μάθημα: Το ότι όλοι μας είμαστε τόσο πολύ απορροφημένοι με τις ζωές μας και τους εαυτούς μας, με τα προβλήματα μας και τις επιθυμίες μας, που ειλικρινά ο μόνος που μένει για να προσέξει και να ''κρίνει'', να φροντίσει με τον καλύτερο τρόπο τον εαυτό σου είσαι εσύ η ίδια.Φυσικά και θα έχεις στη ζωή σου ανθρώπους που θα αγαπήσεις και θα σε αγαπήσουν, θα σε φροντίσουν και θα σου δίνουν ανατροφοδότηση για να γίνεις καλύτερη, αλλά αυτοί που θα έχουν αυτή την άδεια, που η γνώμη τους θα μετράει και θα είναι σημαντική για σένα θα είναι μόνο οι άνθρωποι που θέλουν το καλύτερο για σένα, αυτοί που θα επιλέξεις εσύ. Το εάν μια κυρία στο λεωφορείο σε κρίνει για το εισιτήριο ή για το τι φοράς, εάν νομίζεις ότι γίνεσαι ''ρεζίλι'' σε έναν άγνωστο, ειλικρινά θα καταλάβεις και μόνη σου ότι δεν έχει καμία σημασία. Ξεκίνα να εξερευνείς λοιπόν τον εαυτό σου, να ανακαλύπτεις τι σου αρέσει, τι σε κάνει να νιώθεις όμορφα, και μη χάνεις χρόνο από τη πολύτιμη και μοναδική ζωή σου να αναρωτιέσαι τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα, γιατί πολύ απλά οι άλλοι είναι πολύ πιο απασχολημένοι με ένα σωρό πράγματα που δεν σου περνούν καν από το μυαλό. Αυτό αποδεδειγμένο και εγγυημένο!!!Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που έχει κοινωνική φοβία αλλά και ταυτόχρονα είναι εσωστρεφής και είναι συμφιλιωμένος με τη μοναχικότητα, νιώθει δημιουργικός και του αρέσει να περνά χρόνο μόνος του και σε αυτόν που ενώ έχει κοινωνική φοβία είναι από τη φύση του εξωστρεφής και νιώθει πως η φοβία αυτή τον δυσκολεύει να αποκτήσει τις κοινωνικές επαφές που τόσο λαχταρά. Και στις δύο περιπτώσεις παλεύουμε με την κοινωνική φοβία, αλλά είναι σημαντικό να εξερευνήσεις σε πια κατεύθυνση συγκλίνεις ώστε να αναγνωρίσεις πιο καθαρά τις προκλήσεις που έχει η κάθε περίπτωση, και να καταφέρεις να αποδεχτείς τον εαυτό σου, κάτι που άργησα αρκετά να κάνω εγώ.Όσο για τον εάν πρέπει να το συζητήσεις με τους δικούς σου, εσύ ξέρεις την καλύτερη απάντηση σε αυτό. Για τη δική μου εμπειρία θα σου πω το εξής. Εγώ ένιωθα ότι οι δικοί μου δεν θα μπορούσαν να με βοηθήσουν, θα το υποβίβαζαν, δεν θα καταλάβαιναν, και έγινε όντως έτσι. Αυτό δεν με πτόησε όμως γιατί υπάρχουν κυριολεκτικά ΑΠΕΙΡΑ βίντεο, άρθρα, βιβλία, ομιλίες, σεμινάρια που μπορούν να σε βοηθήσουν, όπως και ψυχολόγοι που προσφέρουν δωρεάν ψυχοθεραπεία, και φίλοι ή και άγνωστοι άνθρωποι που εάν τους ανοιχτείς μπορεί να φανούν πολύ πιο πρόθυμοι να σε καταλάβουν και να σε βοηθήσουν από χίλιους συγγενείς μαζί! Και αυτό το έμαθα από την εμπειρία.Συγνώμη που σου γράφω κάπως ανακατεμένα αλλά είναι ένα θέμα που με συγκινεί αρκετά καθώς έχω ταλαιπωρηθεί αρκετά αλλά ταυτόχρονα έμαθα τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής μου. Εύχομαι να σου φανούν χρήσιμα έστω και στο ελάχιστο και σου εύχομαι μέσα από την καρδία μου καλή σταδιοδρομία και καλή επιτυχία στις σπουδές σου, σε παρακαλώ μην ξεχάσεις ποτέ ότι δεν είσαι μόνη σου, και η βοήθεια είναι πάντα διαθέσιμη σε αυτούς που τη ζητάνε!