Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ανώριμος ο φίλος γι'αυτό.
Μια φίλη έκανε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον ενός που πήγαινε έξω από το σπίτι της έναν χρόνο αφού είχαν χωρίσει. Μάλιστα πέτυχε το καινούριο φίλο της κ έπεσε ξύλο με αποτέλεσμα τα παπούτσια του δεύτερου να είναι ακόμα κρεμασμένα πάνω σε καλώδια της ΔΕΗ έξω από το σπίτι της κοπέλας. Η τραγωδία δεν έχει τέλος. Τωρα, 6 χρόνια μετά η κοπέλα είναι πάλι μαζί με τον πρώτο. Βγάλε άκρη.
Τώρα διάβασα το σχόλιο όμως! Πρώτον, όντως βγάλε άκρη με την φίλη...δεύτερον, το σκηνικό με τα παπούτσια το έχω δει κι εγώ στη γειτονιά μου. Πως το κάνουν;
Κάποιοι το κάνουν διότι θεωρούν πως η άρνηση δεν είναι οριστική αλλά μπορεί να καμφθεί αν ασκηθεί κάποια πίεση.
Μοιάζει για ανισόρροπος άνθρωπος. Από τη μια παίρνει μόνος του ελπίδες να τον δεχτείτε πίσω και, από την άλλη, όταν του λέτε ξεκάθαρα όχι και βρίσκεται αντιμέτωπος με την αλήθεια (ότι πρέπει να συγχαρεί τον εαυτό του για το θάρρος και να κάνει πίσω μια για πάντα), αμέσως κατηγορεί εσάς ότι μπήκε στη διαδικασία. Από κάποια στιγμή και μετά η καλύτερη τακτική είναι ν' αποφεύγονται τέτοιοι άνθρωποι, επειδή όσες φορές κι αν πάρουν ξεκάθαρες εξηγήσεις, δεν θα καταλάβουν. Σωστά έπραξε η φίλη σας και απευθύνθηκε στην αστυνομία, επειδή τέτοιοι άνθρωποι έχουν και την τάση να γίνονται εμμονικοί.
Αυτό που του λες όχι του άλλου και σε βρίζει και μόνο όταν πας με τα νερά του είναι καλός μαζί σου πολύ κακοποιητικό.
Ήδη εμμονή.