ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βάζω να ακούσω την παλιά Playlist.Αυτην την Playlist που είχα να ακουμπήσω από τότε που το τελείωσα με τον κόσμα.Την Playlist, που ήμουν σίγουρη πως όταν την άκουγα θα με κατέκλυζε  με  αναμνήσεις. Αναμνήσεις, καλά καταχωνιαμενες στα βάθη του μυαλό μου. Δεν ήθελα να τις αφήσω να έρθουν στην επιφάνεια. Και για αυτό από τότε είχα σταματήσει να ακούω ότιδηπωτε ειχε σχέση με αυτήν την συγκεκριμένη μουσική. Και όμως, ερχόμαστε στο σήμερα. Στο χωριό μου, με μηδαμινό ίντερνετ. Το χέρι μου πήγε αυτόματα στην downloaded μουσική. Μου χε λείψει. Φοράω τα ακουστικά.Μπαινει το πρώτο τραγούδι. .Πρωτη ανάμνηση. Ξαπλώνω στο κρεβάτι. Γεωργία, λέω, τι θα γίνει όταν γυρίσεις από διακοπές; Θα το συνεχίσεις με τον Δημήτρη; είσαι διατιθειμενη να δεθείς συναισθηματικα; να εκφράσεις τα συναισθήματα σου έτσι όπως πρέπει; Ενώ ήξερα βαθιά μέσα μου την απάντηση για κάποιο λόγο ήθελα ακόμη, έστω για λίγο να κορόιδεψω τον εαυτό μου. Μπαίνει το Mani - χάνω μέρες. Ε λοιπόν, όχι. Δεν τον έχω ξεπεράσει. Και ούτε ξέρω πότε θα μαι σίγουρη ότι τον έχω αφήσει πισω, ξεχασμένο στο κουτι με τις αναμνήσεις. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι δεν θέλω να κορόιδευω κανέναν. Ούτε και τον Δημήτρη. Δεν μπορώ αυτήν την στιγμή να του προσφέρω κάτι σοβαρό. Γιατί ξέρω ότι ακόμα και να προχωρήσει όλο αυτό , δεν θα διαρκέσει. . . Πρωτιστως, έχασα έναν πολύ καλο φίλο που  στην συνέχεια,  εξελίχθηκε σε κάτι πολύ πιο δυνατό. Μεγάλωσα μαζί του. Ένιωσα για πρώτη φορά πως να είσαι ερωτευμένη. Έμαθα να είμαι πιο ανοιχτή.Πονεσα. Ωριμασα. . . Ορισμένες φορές, δεν σου λείπει ο άνθρωπος. Σου λείπουν οι αναμνήσεις. Σε τραβάνε πίσω, μανιασμενα, ανελέητα σαν να θέλουν να κρατήσουν εκεί για πάντα. Και όμως, λέω στον εαυτό μου, πέρασες ένα παρελθόν και είσαι εδώ στο σήμερα. Να τον διαγράψεις δεν γίνεται, ούτε να τον ξεχάσεις. Θα περάσεις το χρόνο σου εισχωρωντας βαθιά στο παρελθόν σου βλεποντας γεγονότα και πρόσωπα, προσπαθώντας να το αποκρυσταλλωσεις, να τα φέρεις στο τώρα και να εξηγήσεις για ποιον λόγο φέρθηκες έτσι τότε και μόνο τότε αποδεχουμενη το παρελθόν σου, μπορείς να προχωρήσεις. Καλώς ή κακώς, Γεωργία, πέρασε. Δεν πρέπει να το αφήσεις να δεσμεύει το παρόν σου σε βαθμό που θα σε επηρεάζει αρνητικά. Ο μόνος δρόμος για να προχωρήσεις είναι αποδεχουμενη το παρελθόν σου, ατενίζοντας το μέλλον και  ζώντας το παρόν. Θυμάσε, εκείνη την φορά που διηγήθηκες την ιστορία σου στον Δημήτρη και στον Νίκο; θυμάσαι το συναίσθημα που ένιωθες στο λεωφορείο; Αυτή την  γλυκιά γαλήνη, που σε παρέσυρε λες και είχες λύσει όλα τα προβλήματα της ζωής σου. Ναι, σίγουρα, εκείνη την μέρα είχες σημειώσει πρόοδο. Όχι όμως αρκετη για να πεις ναι, τώρα σίγουρα τον έχω ξεπεράσει. Συνειδητοποιω το γεγονός ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά, τα δραματοποιω και γω με την σειρά μου.Εξιδανικευω πρόσωπα και καταστάσεις. Ξεχνω το συναίσθημα που ένιωσα, όταν του είπα δεν μπορώ να σου πω σαγαπω, στην ερμού. Ξεχνω, πως ένιωσα όταν περπατούσαμε  στο Μοναστηράκι για να έρθω σε σας. . . Πάντα η πρώτη φορά στο ότιδηπωτε είναι δύσκολη.  Οσο  ο χρόνος περνά, η πρώτη φορά γίνεται δεύτερη, ζεις, εξελίσσεσαι,  μαθαίνεις  και έτσι προχωράς μπροστά, ξεπερνάς ορισμένα πράγματα. . . Δεν αγχωνομαι. Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα το ξεπεράσω και μετά θα γελάω με τα τότε  χάλια μου. Θα λέω "τι χαζή που ήμουν τότε". . . Νιώθω όμως ότι, τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να προχωρήσω σε σχέση ούτε σε κάτι μόνιμο. Θέλω να αφήσω τον χρόνο να περασει. Να γιανει ότι είναι πληγωμένο. Μπαίνει το είμαι. Πίσω πάλι - bloody hawk..