Με χώρισε μετά από 1.5 χρόνο σχέσης.. Σχέσης με πολύ έρωτα, αλληλοσεβασμο, κατανόηση, χαρές και πίκρες... Είπα, να... Εδώ είναι... Εδώ είναι το λιμάνι μου... Ερωτεύτηκα και αγάπησα για πρώτη μου φορά. Αγάπησα αληθινά χωρίς ίχνος εγωισμού ποτέ σε αυτή τη σχέση. Προσπάθησα για εκείνον και για εμάς. Γιατί η ψυχολογία του ήταν πάντα το εμπόδιο σε όλο αυτό... Όχι δεν με χώρισε επειδή βρήκε άλλη ή επειδή με βαρέθηκε, αλλά γιατι δεν έχει να μου δώσει άλλα... Γιατι νιώθει πίεση στο στήθος και πήγε να πάθει κρίση πανικού. Γιατί τόσα χρόνια παλεύει να ξεπεράσει όλο αυτό που τον ταλαιπωρεί και λέει πως γίνεται χειρότερο. Δεν πάει σε ψυχολόγο γιατί προδικαζει και λέει πως δεν θα γίνει ποτέ καλά και πως αν ποτέ γίνει καλά αυτό θέλει να είναι άμεσα και όχι σε 10 χρόνια συνεδρίων... Ανθρωπος που με αγάπησε και τον αγάπησα και τον έπαιρνα χέρι χερι παντού. Άνθρωπος με Α κεφαλαίο που έκανε έρωτα στη ψυχή μου όχι μονάχα στο κορμί μου. Τι να κάνω που ο χωρισμός αυτός είναι λόγω αυτής της συγκυρίας; Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να έχεις βρει τον άνθρωπο σου και να σου λέει πως θα ήθελε να μείνετε μαζί και πως εκείνος έκανε σχέδια για εμάς αλλά η ψυχή του δεν του το επιτρέπει;
Εύχομαι από κάπου να βρω δύναμη να το ξεπεράσω γιατί μέχρι στιγμής όλα φαίνονται ανούσια. Ξυπνάω και κοιμάμαι και οι μέρες απλά περνάνε... Απλά περνάνε...