Άλλοι το λένε «click in shop» και άλλοι «click inside», χρησιμοποιούμε πλέον όρους όπως το «click away», ίσως και να έχουμε εξοικειωθεί με αυτούς. Πρέπει να θυμηθούμε να στείλουμε μήνυμα πριν βγούμε για τα ψώνια μας, να έχουμε στο μυαλό μας ότι υπάρχει ένας χρονικός περιορισμός γι’ αυτά.
Κάποια μικρά μαγαζιά χτίστηκαν ανάποδα απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει, έδωσαν προτεραιότητα στην κατασκευή ενός ηλεκτρονικού καταστήματος, ενώ παράλληλα έστηναν με καθυστερήσεις και εμπόδια που δεν είχαν φανταστεί χώρους που δεν ήξεραν πότε θα καταφέρουν να ανοίξουν για να υποδεχτούν και κάποιον άλλο πέρα από τους μάστορές τους.
Παράλληλα, διανύουμε την περίοδο κατά την οποία κάθε βιτρίνα που αλλάζει και εμπλουτίζεται μέρα με τη μέρα φέρνει μια νότα αισιοδοξίας στη γειτονιά της, σηματοδοτεί μια νέα αρχή, με την πραμάτεια της μαρτυρά ότι κάποιοι τολμούν να ονειρεύονται, παρά τους περιορισμούς και τις δυσκολίες.
Πέντε νέα ξεκινήματα, πέντε νέα μαγαζιά της Αθήνας ανοίγουν τις πόρτες τους μετά από μήνες αναμονής και οι άνθρωποί τους μοιράζονται όσα ωραία έχουν σκεφτεί και θέλουν να προσφέρουν.
Διανύουμε την περίοδο κατά την οποία κάθε βιτρίνα που αλλάζει και εμπλουτίζεται μέρα με τη μέρα φέρνει μια νότα αισιοδοξίας στη γειτονιά της, σηματοδοτεί μια νέα αρχή, με την πραμάτεια της μαρτυρά ότι κάποιοι τολμούν να ονειρεύονται, παρά τους περιορισμούς και τις δυσκολίες.
Το άι ντου της Όλγας Μανέτα και του Γιώργου Μπρίνια
«Κατάλαβα τη σχέση που έχει η Όλγα με τα φυτά όταν πριν από έντεκα χρόνια χρειάστηκε κλάδεμα μια συκιά στον κήπο του μαγαζιού όπου γνωριστήκαμε. Της υποσχέθηκα ότι θα την αναλάβω εγώ, δεν το έκανα ποτέ, αλλά μετά από έντεκα χρόνια με εμπιστεύτηκε για να κάνουμε μαζί κάτι με το οποίο δεν πίστευα ότι θα ξανασχοληθώ. Είχα αφήσει πίσω μου τις σπουδές στη Γεωπονική, όλα αυτά τα χρόνια βιοπορίζομαι από την εστίαση και η ιδέα του άι ντου με κάνει να αισθάνομαι εκ νέου δημιουργικός, με γεμίζει, ξαναβάζει τα πράγματα για μένα σε μια σειρά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο αυτή την εποχή.
Τα τελευταία πέντε χρόνια υπήρχε πάντα η ιδέα να δημιουργήσουμε ένα shop in a shop στο ΚΙΝΟΝΟ. Μέσα στην πρώτη καραντίνα σκέφτηκα και αποφάσισα πως θέλω να είναι αυτό και μπήκε και ο Γιώργος στο νέο εγχείρημα. Έτσι κι αλλιώς, είναι από την πρώτη μέρα εδώ και από τότε μέχρι τώρα μας ρωτάνε συνέχεια για τα φυτά του μπαρ, τι είναι το καθένα, οπότε πρασινίσαμε ακόμα περισσότερο τον χώρο μας. Εγώ είμαι αυτοδίδακτη, ασχολούμαι με τα φυτά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έκανα και κάποια σεμινάρια φυτοπαθολογίας. Κάποια στιγμή διαμόρφωνα κήπους πολυκατοικιών και κάπως έτσι απέκτησα εμπειρία.
Θέλουμε να προσφέρουμε όσα σχετίζονται με τη φροντίδα των φυτών και ενός κήπου. Έχουμε από ποτιστήρια, σκαλιστήρια και μικρά ντιζαϊνάτα φτυάρια μέχρι γαλότσες και αδιάβροχα. Έχουμε φροντίσει έτσι ώστε τα φυτά εξωτερικού χώρου που προσφέρουμε να μην αρρωσταίνουν, να είναι από εκείνα που αν τα περιποιηθείτε σωστά, θα μεγαλώσετε και θα τα ευχαριστηθείτε, θα ζήσουν για χρόνια. Τέτοια είναι η σεφλέρα, η στρελίτσια νικολάι, ο φίκος, οι κάκτοι. Έχουμε, επίσης, φυτοχώματα που είναι πολύ σημαντικά για την υγεία τους.
Φτιάξαμε ταυτότητες για κάθε φυτό, για το πώς πρέπει του φερθείτε προκειμένου μην το δείτε να πεθαίνει. Λειτουργούμε ως “Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Αδικοχαμένων Φυτών”, όπως μας αρέσει να λέμε, βοηθάμε στις μεταφυτεύσεις, μεταφέρουμε με ντελίβερι όσα διαθέτουμε κατόπιν συνεννόησης.
Σίγουρα η τάση που έχει δημιουργηθεί γύρω από τα φυτά μάς βοήθησε να κάνουμε αυτό το βήμα, αλλά το πιο σημαντικό για εμάς δεν είναι να δώσουμε απλώς μια γλάστρα. Θέλουμε να είμαστε εδώ για να παρέχουμε τις κατάλληλες συμβουλές, για να παρακολουθούμε πώς εμπλουτίζει ο κόσμος τη συλλογή του. Ζούμε σε μια πόλη με περιορισμένες αυλές και μικρές βεράντες, γι’ αυτό πιστεύουμε πως δεν υπάρχει τίποτα που να ομορφαίνει τα σπίτια περισσότερο από τα καλοφροντισμένα φυτά.
Κάθε αρχή έχει ρίσκο, έτσι κι αλλιώς. Αλλά, παρά τις τωρινές ιδιαίτερες συνθήκες, αυτό το νέο ξεκίνημα είναι κάτι το ευχάριστο και το γοητευτικό για εμάς, μας γεμίζει αισιοδοξία, μας υπενθυμίζει τη χαρά που δίνει η φροντίδα ενός φυτού».
άι ντου, Φαλήρου 48, Κουκάκι, 211 4086826
Τα κεραμικά της Ιουλίας Γερασκλή
«Ασχολούμαι επαγγελματικά με την κεραμική τα τελευταία δυόμισι χρόνια, αλλά, καθώς είναι η μητέρα μου κεραμίστρια, πάντα ήμουν μέσα σε ένα τέτοιο εργαστήριο. Σπούδασα σχέδιο και κατασκευή κοσμήματος, γι’ αυτό έχουμε κάποια κεραμικά κοσμήματα στη συλλογή, που φρόντισα να ανανεώσω, βάζοντάς της τη δική μου ματιά.
Πάντα υπήρχαν κεραμίστες με τα μικρά τους εργαστήρια ανά την Ελλάδα, μόνο που τώρα καταπιάνονται με αυτήν όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι. Μπορεί να πει κανείς ότι η κεραμική είναι μία ακόμα μόδα, αλλά νομίζω ότι στην πραγματικότητα μας οδηγεί σε αυτήν η ανάγκη να δημιουργήσουμε με τα χέρια μας και ο πηλός είναι ένα ιδανικό μέσο. Είναι εύπλαστος, έχουμε επαφή μαζί του από παιδιά ακόμα, όλο και κάποιο κεραμικό στοιχείο υπήρχε και υπάρχει στη διακόσμηση των σπιτιών μας.
Η επιχείρησή μας είναι οικογενειακή, μαζί με τη μητέρα μου και τον αδελφό μου παντρεύουμε την παράδοση με το σήμερα. Εγώ δίνω τις απλές φόρμες και εκείνη τις ζωγραφίζει, χαρίζοντάς τους κάτι φολκλόρ.
Δεν θα επέλεγα ποτέ να ανοίξω μαγαζί σε κεντρικό δρόμο, η στοά δημιουργεί από μόνη της μια ατμόσφαιρα, είναι ένα μέρος προς ανακάλυψη, η συγκεκριμένη είναι και γεμάτη με φίλους που έχουν εδώ τα δικά τους brands. Η περιοχή του Ψυρρή άνθησε ξανά τα τελευταία χρόνια, έχουν μαζευτεί πολλοί δημιουργικοί άνθρωποι εδώ. Είτε είναι οι πρώτες τους μέρες είτε όχι, τους βλέπω να αλλάζουν θέση στα πράγματα, να κάνουν βαψίματα, να μπαίνουν σε μια διαδικασία ανανέωσης και ανακαίνισης ακόμα, νιώθω λες και όλοι κάνουμε μια νέα αρχή.
Είναι περίεργο να ξεκινάς κάτι μέσα στην πανδημία. Σκέψου ότι νοίκιασα τον χώρο τον Ιούλιο και κατάφερα να ανοίξω τώρα. Αλλά, παρά την αναμονή, αν και δεν περίμενα ποτέ ότι θα περνάω τιμές φορώντας μάσκα, έχω τη φόρα και το πάθος, την υπομονή και την επιμονή να κάνω αυτό που έχω φανταστεί».
Ioulia Geraskli, Παλλάδος 24-26, Ψυρρή, 210 2514658
H Μonstera της Ειρήνης Ορφανίδου
«Μετά από χρόνια δουλειάς σε μεγάλες εταιρείες σε Αγγλία και Ελλάδα, για πολύ καιρό γύριζε στο μυαλό μου η ιδέα να κάνω κάτι δικό μου που θα με ικανοποιούσε πραγματικά. Ξεκίνησα φτιάχνοντας το μπαλκόνι μου και σιγά-σιγά γέμισα και το εσωτερικό του σπιτιού με διάφορα είδη φυτών. Η ποικιλία τους, το γεγονός ότι με κάτι τόσο απλό μπορούσα να αλλάξω ένα δωμάτιο, με κέρδισε. Έτσι, άρχισα να ασχολούμαι όλο και περισσότερο, μελετούσα συγκεντρώνοντας όλο και περισσότερες γνώσεις γι’ αυτά, παρακολουθώντας παράλληλα τι γίνεται στο εξωτερικό με την καινούργια αυτή “τρέλα”.
Κάπως έτσι άρχισα να ασχολούμαι και με το μακραμέ, συνδέονται έξω αυτά τα δύο χόμπι. Με το Monstera θέλω να συνδυάσω διάφορες τάσεις που κάνουν τον προσωπικό χώρο μας πιο όμορφο. Νομίζω ότι, με την πανδημία, η ανάγκη να περνάμε χρόνο σε ένα περιβάλλον που μας αρέσει πραγματικά είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Πέρα από το αισθητικό κομμάτι, όμως, τα φυτά μάς βοηθούν να διοχετεύσουμε αγάπη, είναι ένας τρόπος να αφήσουμε το δικό μας πράσινο αποτύπωμα και, φυσικά, μια ευκαιρία να ζήσουμε σε ένα καθαρότερο περιβάλλον.
Αν είναι κανείς αρχάριος, θα τον κατευθύνω ώστε να επιλέξει εκείνα τα φυτά που δεν έχουν ανάγκη από συχνό πότισμα και πολύ φως. Μια καλή αρχή είναι οι σανσιβέριες και οι ζάμιες, ο πόθος και άλλα είδη της οικογένειάς του, όπως ο Golden pothos και ο Scindapsus pictus. Θα πρότεινα και μια δράκαινα.
Έτοιμη να εξελιχθεί, να αλλάξει, να ομορφύνει, να φιλοξενήσει νέες ιδέες, ήξερα ότι η Κυψέλη είναι η κατάλληλη περιοχή για μένα και το μαγαζί. Οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω αυτό το βήμα τώρα, η πανδημία απλώς βρέθηκε στη μέση και αποφάσισα να μην την αφήσω να με σταματήσει. Φέτος δεν έχω καταφέρει να δουλέψω μία εβδομάδα συνεχόμενη. Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη περίοδος, αλλά, παράλληλα, όλη αυτή η κατάσταση μου έδωσε τη δυνατότητα να προσαρμοστώ σε κάτι καινούργιο για μένα, έτσι το βλέπω».
Μonstera Athens, Σποράδων 38, Κυψέλη, 211 7152146
Το MOTS της Μαρίας Ευαγγελογιάννη
Ξεκίνησα να εργάζομαι ως πολιτικός μηχανικός στην αρχή της οικονομικής κρίσης, η δουλειά αυτή με δυσαρεστούσε κι έτσι έψαξα να βρω εναλλακτικές. Η αγάπη μου για το design και τη χειροποίητη δημιουργία με οδήγησε στην τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας. Το MOTS εμφανίστηκε ως brand το 2016 στη Θεσσαλονίκη και είναι πλέον ένα εργαστήριο-κατάστημα χειροποίητων κοσμημάτων με έδρα σε μια μικρή στοά ενός μεσοπολεμικού κτιρίου που καταλήγει σε ένα αίθριο του εμπορικού τριγώνου.
Αποφάσισα να μετακομίσω στην Αθήνα κυρίως για προσωπικούς λόγους, είδα ωστόσο αυτή την αλλαγή και ως μια ευκαιρία για εξέλιξη στη δουλειά μου, ως ένα επόμενο βήμα σε μια πόλη με μεγαλύτερο κοινό, περισσότερους ανθρώπους που ασχολούνται με δημιουργικά επαγγέλματα και περισσότερες αφορμές για έμπνευση. Πήρα την απόφαση αρκετούς μήνες πριν από την πανδημία και βρήκα τον τωρινό μου χώρο στις αρχές του 2020. Εξαιτίας του πρώτου lockdown, ήρθα τελικά στην Αθήνα τον Ιούλιο και τότε ξεκίνησα τις εργασίες για την αποκατάστασή του.
Αν και οι επεμβάσεις που έγιναν στο χώρο ήταν ήπιες, αντιμετώπισα, και αντιμετωπίζω, αρκετές δυσκολίες και καθυστερήσεις εξαιτίας της πανδημίας. Σίγουρα οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες, αισθάνομαι ένα άγχος, που όμως προσπαθώ να διοχετεύσω δημιουργικά. Τον τελευταίο καιρό δουλεύω πάνω σε μια νέα συλλογή κοσμημάτων, στην οποία αποτυπώνεται τόσο η ασφυξία που ένιωσα αυτή την περίοδο όσο και η προσπάθειά μου να βρω διέξοδο. Είναι μάλλον η πρώτη φορά που σχεδιάζω με τόσο προσωπικό και ευαίσθητο τρόπο.
Με βασικό υλικό το ασήμι και χρησιμοποιώντας παραδοσιακές τεχνικές, κατασκευάζω σύγχρονα κοσμήματα, λιτά, με καθαρή φόρμα και έμφαση στην κατασκευαστική αρτιότητα. Έμπνευση για τον σχεδιασμό τους μπορεί να αποτελέσει μια αρχιτεκτονική μορφή, ένα αντικείμενο βιομηχανικού σχεδιασμού, ένα έργο τέχνης, ένας χρωματικός συνδυασμός. Επίσης, τα υλικά συχνά με καθοδηγούν, ανάλογα με τις δυνατότητες και τους περιορισμούς που έχει το καθένα.
Κάνω ένα νέο ξεκίνημα σε μια γειτονιά ιστορικά αργυροχρυσοχοϊκή, οπότε μου ταιριάζει και με εξυπηρετεί. Επέλεξα έναν χώρο εντός στοάς γιατί η ησυχία της έρχεται σε αντίθεση με τη βαβούρα του κέντρου και μου επιτρέπει να συγκεντρώνομαι. Είναι ένας χώρος μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου, στοιχεία που συνομιλούν με τη φιλοσοφία του MOTS έτσι όπως αυτό “παίζει” μεταξύ του εργαστηρίου και του καταστήματος».
MOTS, Λεωχάρους 9, Σύνταγμα, 211 4193095
Το Plegma της Λήδας Πανταζή και του Νίκου Καρρά
«Επιλέξαμε το Παγκράτι γιατί έχει κόσμο και φρεσκάδα, είναι κέντρο-απόκεντρο, ενώ παραμένει γειτονιά. Αν και έχουμε μείνει πολύ μέσα τον τελευταίο χρόνο, θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα μαγαζί που να δίνει την αίσθηση ενός φιλόξενου σπιτιού.
Αρχίσαμε να σχεδιάζουμε το μαγαζί μας πριν από την πανδημία και τελικά καταφέραμε να το ανοίξουμε τον Δεκέμβρη του 2020, χωρίς όμως να μπορούμε να δουλέψουμε το κομμάτι του concept store, παρά μόνο μέσω του e-shop που σχεδιάσαμε. Το όνομα που του δώσαμε σχετίζεται με το ότι μπλέκουμε τα δύο κομμάτια που γνωρίζουμε καλά, αυτό της εστίασης και του interior design. Πρόκειται για έναν συνδυασμό που είχαμε συναντήσει σε ταξίδια μας στο εξωτερικό και καταλάβαμε ότι μας ταιριάζει.
Ο καφές που δουλεύουμε είναι από την ελληνική Area 51 Coffee Roasters, ενώ τα αντικείμενα design, οι τσάντες, τα μικροέπιπλα, τα βάζα, τα πιάτα και οι κούπες, τα σκεύη που συνδυάζονται με το τσάι που φέρνουμε από το Βερολίνο, η γραφική ύλη, τα πόστερ, τα διακοσμητικά και όλα τα φωτιστικά είναι κυρίως σκανδιναβικά ‒ υπάρχουν και κάποια vintage κομμάτια ανάμεσά τους.
Ξαφνικά, βρεθήκαμε να συνδυάζουμε δύο ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί λόγω της πανδημίας: το να πάρει κάποιος έναν καφέ στο χέρι και το να προσέξει και να ανανεώσει τον προσωπικό του χώρο. Όταν ανοίξει η εστίαση, θα έχουμε και προτάσεις για πρωινό, πέρα από τις λίγες λιχουδιές στο χέρι που προσφέρουμε ήδη.
Είναι δύσκολο και αγχωτικό να κάνεις ένα τέτοιο βήμα εν μέσω μιας κατάστασης που κανείς δεν περίμενε. Αλλά το ότι μπορούσαμε να βγούμε από το σπίτι για να έρθουμε στο μαγαζί μάς ανακούφιζε και μας χαλάρωνε, μας έκανε να νιώθουμε ότι τελικά θα προσφέρουμε κάτι όμορφο και θα φτιάξουμε τη διάθεση ανθρώπων που βιώνουν την ίδια κατάσταση μ’ εμάς».
Plegma Shop, Ευφράνορος 10, Παγκράτι, 210 7018219
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
