Οι ιδιοκτήτες του πλοίου «Παναγιώτης» το οποίο προσάραξε τον Οκτώβριο του 1980 στην παραλία της Ζακύνθου, και που εδώ και χρόνια αποτελεί αξιοθέατο για τους τουρίστες βρίσκονται σε δικαστική διαμάχη για το πλοίο.
Από το 2016 έχει ξεκινήσει μια δικαστική διαμάχη μεταξύ των ιδιοκτητών του πλοίου, του Δήμου Ζακύνθου και των ΤΕΙ Ζακύνθου, για την διαχείριση του, όπου μετά την κατάθεση των ασφαλιστικών μέτρων σταμάτησαν κάθε ενέργεια νομής επί του πλοίου και σήμερα η υπόθεση βρίσκεται στο ανώτατο ακυρωτικό Δικαστήριο για την οριστική επίλυση της διαφοράς.
Οι ιδιοκτήτες ζητούν το πλοίο να μην αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης ιδιωτικών εταιρειών και να απολέσει τον χαρακτήρα του ως μνημείο φυσικού κάλους και πόλο έλξης του Παγκόσμιου Τουρισμού.
Το πλοίο «Παναγιώτης» φέρεται να είχε χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά λαθραίων τσιγάρων, από την Τυνησία στην Ιταλία. Σύμφωνα με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα, η υπόθεση αναφέρει ότι το άτομο που εμφανιζόταν ως ο πλοιοκτήτης, δεν ήταν στην πραγματικότητα ιδιοκτήτης.
Στις 24 Μαϊου του 1980 υπήρξε ένα συμφωνητικό πώλησης και παράδοσης του πλοίου «Παναγιώτης», το οποίο εν τω μεταξύ είχε αλλάξει τρεις φορές όνομα μέχρι τότε, μεταξύ τριών ναυτικών και της συζύγου του αναφερόμενου ως πλοιοκτήτη. Σύμφωνα με το συμφωνητικό αγοραπωλησίας πλοίου οι τρεις προαναφερόμενοι πούλησαν και παρέδωσαν το φορτηγό πλοίο «Παναγιώτης» στην τελευταία έναντι 1.600.000 δραχμών. Η γυναίκα φέρεται να είχε καταβάλει 160.000 δραχμές, ενώ τα υπόλοιπα θα δίνονταν αργότερα. Οι τρεις ναυτικοί είχαν το 50% της ιδιοκτησίας του πλοίου, το 30% και το 20% αντίστοιχα. Η απόφαση του 1980 που αφορούσε την υποψήφια αγοράστρια έχει καταστεί αμετάκλητη σύμφωνα με τον δικηγόρο, Δημήτριο Βιδάκη.
«Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει το Ελληνικό κράτος και τα Ελληνικά Δικαστήρια να σέβεται την ατομική ιδιοκτησία, η προστασία της οποίας κατοχυρώνεται νομοθετικά τόσο στο Σύνταγμα της Ελλάδος όσο και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαιωμάτων του Ανθρώπου».
