ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.6.2021 | 01:51

Trying to see the good ?

Εγώ και ο κολλητός μου γνωριζόμαστε από πρώτη δημοτικού και τώρα είμαστε 23. Σε ενα πολύ brief note. Μεγαλώνοντας δεν είχαμε πότε σχεδόν τσακωμούς, το μόνο που μπορεί να ανακαλώ είναι ορισμένες αντιπαραθέσεις τις οποίες και πάντα λύναμε. Στα 22 μας είχαμε τον πρώτο αληθινό τσακωμό μας στον οποίο έμεινα έκπληκτη με την αντίδραση καθώς υπήρχε επίθεση αντί η πρόθεση να μιλήσουμε ημέρα. Τελοςπαντων, τα βρήκαμε, έχοντας περάσει καιρός αλλά από τότε μου έγινε πιο έντονο πώς έχει αλλάξει και έχουν έρθει καινούργια πράγματα και χαρακτηριστικά του στην επιφάνεια. Εγώ σε σχέση με το αγόρι μου τα τελευταία 3 χρόνια, ο κολλητός μου, που είναι ομοφυλόφιλος σε μερικά εφήμερα ραντεβού και σε μια παραλίγο σχέση. Αυτό που έχω παρατηρήσει και με κάνει να νιώθω άβολα ορισμένες φορές και αβέβαια είναι ότι τα σχόλια ή οι καλοπροαίρετες" αστείες κακιουλες που θα πετάξει αυξάνονται σε σημείο που σκέφτομαι που τελειώνει η πλάκα και που η τοξικότητα; Δε θα προτιμήσω να πώ κάτι προσωπικό σε εκείνον πάντα γιατί έχω την αίσθηση πως αντί να με ακούσει και να συμβουλεύσει, θα μου πει κάτι σε ειρωνικό στυλ και θα σχολιάσει τύπου άσχημα αντί να με βοηθήσει και να εμβαθύνουμε. Οριακα, σαν να υπάρχει ένας τόνος κρίσης/σύγκρισης μέσα στα λόγια του, είτε πρόκειται για ερωτικό θέμα, εργασιακό, σπουδή, οικογενειακό. Γενικότερα, μία στάση πολύ εγωιστική, δεν δέχεται ποτέ αν έχει κάνει λάθος κάπου, έστω και το πιο μικρό πράγμα το απωθεί, γίνεται αμυντικός αν πάς να του πείς πως κάτι μπορεί να ναι αλλιώς και είναι απόλυτος. Και αυτό έχω παρατηρήσει πως δεν γίνεται μόνο στη δική μας συναναστροφή αλλά και με άλλα άτομα. Το τελευταίο μήνα έτυχε να πιάσουμε δουλειά στο ίδιο μαγαζί. Εκείνος 2 περίπου βδομάδες νωρίτερα από εμένα ξεκίνησε. Να σημειώσω ότι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού από παλιά και έχει μια άλφα άνεση. Την πρώτη μέρα που ξεκίνησα εγώ εκείνος έλειπε. Η βάρδια μου κύλησε πολύ καλά, η διεύθυνση ήταν απόλυτα ικανοποιημένη από εμένα. Ο κολλητός μου εκείνες τις μέρες ήταν άφαντος, δεν είχε απαντήσει σε μήνυμα μου, νομίζω το χε αφήσει στο διαβάστηκε κιολας και είχε ανεβάσει στορυ ενώ λίγες μέρες πρίν είχε σχολιάσει, άτοπα, για το αγόρι μου πως με γράφει και δεν απαντάει στα μηνύματα με άσχημο τρόπο. Εν τέλει όταν μιλήσαμε το έπαιξε Κινέζος, του είπα πως λες για άλλους πώς με γράφουν ενώ δεν ισχύει αλλά αυτός που μας γράφει απο ότι φαίνεται είσαι εσύ. Το φόρτωσε στο ότι είχε πολλά περαδωθε. Τέλος, πριν μερικές μέρες με ρωτάει αν θα μπορώ να έρχομαι πιο συχνά στη δουλειά για να το πει στον ιδιοκτήτη ενώ ο ιδιοκτήτης με έχει ρωτήσει ήδη και περιμένει απάντηση μου. Του λέω ευγενικά πως θα δω και θα το συζητήσω όπως και να χει εγώ μαζί του. Μετά όσο συζητούσαμε για τη δουλειά μου ανέφερε ένα περιστατικό που έκανε ένας υπεύθυνος και του την έδωσε στα νεύρα. Όταν του είπα πως ναι δεν ήταν ωραίο, μου είπε πως μπορεί να το χε κάνει και εκείνος σε εμένα αλλά όχι με τέτοιο τρόπο με καλύτερο τρόπο. -_- Από τον τρόπο του και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν το έχει κάνει αυτό ποτέ σε εμένα, του είπα οτι, όπως και να χει δεν είναι κάτι ωραίο και καλό είναι ούτε εκείνος και κάνεις άλλο να μη το κάνει. Όταν αποχωριστηκαμε (εκείνος πήγαινε δουλειά ) συνειδητοποίησα πως είχα ένα άγχος να το πω, πώς κάτι μπορεί να έλεγε στο αφεντικό για τη διαθεσιμότητα μου και να μπερδευε τα πράγματα, παρόλο που ήδη είχα αναφέρει να μη το κάνει. Μιλήσαμε λίγο σε μηνύματα και του ανέφερα μαζί με ότι λέγαμε να μην πει κάτι, θα μιλήσω εγώ. Νιωθωντας χαζα από τη μία που το ξαναλέω αλλά από την άλλη είχα αυτή την αμφιβολία και είναι και δουλειά και δεν θέλω μπλεξίματα τέτοια. Δεν το διαβάζει ενώ έχει διαβάσει και απαντήσει σε μήνυμα μου στην ομαδική και μετά από ώρες αντιδράει μόνο. Και με νευριάζει μεν πάνω στη στιγμή αλλά περισσότερο δεν μπορώ να καταλάβω τι παίζει. Ενώ μπορεί να περνάμε πολύ όμορφα και να θέλω να του μιλάω και για πιο προσωπικά πράγματα κλπ νιώθω ότι υπάρχει όλο αυτό το πράγμα και το καθιστά μη ασφαλές, και όταν πάω να μιλήσω η το αποκρούει η θα πει κάτι απόλυτα αρνητικό και hit back. Σαφώς, μεγαλώνουμε και αλλάζουμε κλπ κλπ αλλά αυτή η συμπεριφορά στο τέλος είναι αναμφίβολη. Anyways, όσα καλά και να υπάρχουν, όταν παίζουν τέτοια σε σημείο που αρχίζεις και νιώθεις ότι μήπως κάτι δεν είναι όντως οκ είναι περίεργο. Είναι κάπως απογοητευτικο και άσχημο να αισθάνεσαι πώς το άτομο που θεωρείς ότι είναι όσο πιο καθαρό και κουλ απέναντι σου, κάνει τέτοια. Όσα hate - κραξο σχόλια ας μην αποτυπωθούν. Ευχαριστώ ☺️🌈
2
 
 
 
 
σχόλια

Για το καλό σου και αν ενδιαφέρεσαι μην χάσεις την δουλειά σου, άμεσα του ξεκαθαρίζεις κοφτά, πως δεν θέλεις και δεν πρόκειται να συζητήσεις μαζί του οτιδήποτε σχετικά με την δουλειά. Τίποτα απολύτως, δεν θα απαντάς ούτε και στην πιο αθώα, φαινομενικά ερώτηση.
ΓΙα το φιλικό κομμάτι, έχεις καταλάβει ότι έπαψε να υφίσταται ουσιαστικά.

Scroll to top icon