ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον σύντροφο μου έχουμε μία υπέροχη σχέση,δέν θα γράψω περισσότερα,νομίζω αυτές οι δύο λέξεις τα λένε όλα,και αρχές Σεπτεμβρίου παντρευόμαστε.Εντελώς ξαφνικά εδώ και ένα μήνα περίπου,άρχισα να σκέφτομαι τον πρώτο μου έρωτα,την πρώτη μου αγάπη.Ήμασταν 23 όταν χωρίσαμε,τώρα είμαστε 29,και πραγματικά δέν μπορώ να καταλάβω πώς μου συμβαίνει αυτό ξαφνικά,από το πουθενά.Έρχεται σάν σκέψη στο μυαλό μου αρκετές φορές την ημέρα,και σχεδόν κάθε βράδυ τον βλέπω στον ύπνο μου.Με προβλημάτισε τόσο πολύ αυτό,που μπήκα στον πειρασμό να ρωτήσω έναν παλιό γνωστό μας για εκείνον.Μου είπε ότι είναι καλά,ότι είναι 2 χρόνια μόνος,και ότι ακόμα και μετά από τόσα χρόνια,αναφαίρεται πολύ συχνά σε εμένα.Στο μυαλό μου στριφογυρίζει η σκέψη να επικοινωνήσω μαζί του,και να τον δώ για μία τελευταία φορά.Καταλαβαίνω πως θα με κρίνετε σκληρά,αλλά έτσι νιώθω ειλικρινά.Όλο αυτό που μου συμβαίνει,με έχει επηρεάσει τόσο πολύ,σε σημείο να μήν μπορώ να ανταποκριθώ ούτε στις τελευταίες απαιτήσεις της προετοιμασίας του γάμου μου.Όλα ήταν τόσο ωραία,και ξαφνικά ήρθε σάν σύννεφο αυτό,και τα σκέπασε όλα.Το μόνο που θέλω και ελπίζω,είναι να περάσει,γιατί ειλικρινά δέν αντέχω.