Γειά σας.
Ειλικρινά νιώθω πως πρέπει να γίνει μια έκρηξη, κάπου πρέπει να μιλήσω και να τα πω, αλλά ξέρω πως όλοι θα πουν πως είμαι ένας κακός άνθρωπος και τίποτε άλλο.
Κάποιες ημέρες είμαι σε καλή διάθεση, άλλες νιώθω πως τίποτα δεν μου αρέσει, κανείς & καμία δεν μου ''κάνει''. Άλλοι τα έχουν τόσο τέλεια στη ζωή τους, και εγώ από πάντα, εκεί...στο ζόρι και στη δυσκολία. Δεν μπορώ άλλο.
Μου είπε μια φίλη μου πως ο μεγάλος της έρωτας θέλει να είναι ξανά μαζί μετά από 5 χρόνια. Και ξέρετε τι; ΖΗΛΕΨΑ. ΝΑΙ,ΖΗΛΕΨΑ.
Ζήλεψα γιατί ποτέ δεν ήμουν με έναν άνθρωπο που γουστάριζα εμφανισιακά, πάντα κατέληγα να συμβιβάζομαι. Δεν αρέσω ποτέ σε αυτούς που μου αρέσουν.
Έχω βαρεθεί τα πάντα. Έχω βαρεθεί να μην είμαι ερωτευμένη , να μην έχω μια κολλητή, να πονάω συνέχεια ψυχικά& σωματικά.
Εδώ και 1 χρόνο κάνω ψυχοθεραπεία , η οποία με έχει βοηθήσει αρκετά -όσο και αν δε φαίνεται από το παρόν κείμενο-. Ειλικρινά νιώθω ευγνώμων που έκανα αυτό το βήμα και όλοι έχουν παρατηρήσει τη διαφορά σε εμένα . Έρχονται όμως κάποιες στιγμές ,όπως αυτή τώρα καλή ώρα ,που νιώθω πως τα ίδια σκατά είμαι με παλιά και τα ίδια σκατά θα είμαι πάντα.
Ίσως να είμαι καταδικασμένη να μην είμαι ικανοποιημένη και χαρούμενη με τίποτα. Να είμαι ένας κακός, άπληστος και αχάριστος άνθρωπος.
Δεν ξέρω. Ίσως να μου αξίζει όλο αυτό.
Y.Γ Είμαι 23 ετών.