Σε αυτό το πρωτάθλημα ο νικητής δεν έχει σημασία. Όλοι όσοι συμμετέχουν, έχουν θριαμβεύσει.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου διεξήχθη στο Βερολίνο το δεύτερο παγκόσμιο πρωτάθλημα για ασθενείς με τη νόσο του Πάρκινσον, με τη συμμετοχή αθλητών -ανδρών και γυναικών- από 27 χώρες. Επικεφαλής της οργανωτικής προσπάθειας ήταν ο Γιενς Γκούντερ Γκρέβε. Και ο ίδιος παίζει πινγκ πονγκ, ενώ έχει νοσήσει με Πάρκινσον.
Ειναι πεπεισμένος ότι έχει ευεργετικές συνέπειες η ενασχόληση με τον αθλητισμό γενικότερα και με το συγκεκριμένο άθλημα πολύ περισσότερο. Κατά καιρούς οι ειδικοί έχουν προτείνει ποικίλες αθλητικές δραστηριότητες για να αμβλυνθούν οι οδυνηρές συνέπειες της ασθένειας.
«Το πινγκ πονγκ είναι ένα καταπληκτικό άθλημα» λέει ο Γιενς Γκούντερ Ρέβε. «Πρώτον, γυμνάζει με ιδανικό τρόπο τον συντονισμό του ματιού με την κίνηση του χεριού. Δεύτερον, μας ωθεί να κάνουμε πλάγια βήματα, κινήσεις στο πλάι, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό κάνει πολλές φορές ο ασθενής με Πάρκινσον, ο οποίος κινείται μόνο προς τα εμπρός. Επιπλέον, καθώς εξελίσσεται η ασθένεια γινόμαστε όλο και πιο αργοί, αλλά το πινγκ πονγκ επιβραδύνει αυτή την τάση, γιατί εξασκεί την ταχύτητα»
Σαράντα σημεία για παίκτες με Πάρκινσον
Ο πυγμάχος Μωχάμεντ Άλι ήταν ο πιο γνωστός αθλητής που υπέφερε από Πάρκινσον. Πρόκειται για μία νευροεκφυλιστική ασθένεια, για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία. Μόνο στη Γερμανία υπολογίζεται ότι νοσούν περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι. Οι επιστήμονες αναζητούν δυνατότητες για να επιβραδύνουν την εξέλιξη της ασθένειας ή τουλάχιστον να βοηθήσουν τους νοσούντες στην καθημερινότητά τους.
Παλαιότερη έρευνα στο πανεπιστήμιο Φουκουόκα της Ιαπωνίας, με τη συμμετοχή δώδεκα ασθενών που έπαιζαν πινγκ πονγκ μία φορά την εβδομάδα, είχε δείξει αισθητή βελτίωση στις καθημερινές τους δραστηριότητες και στην κίνηση του σώματος. Συστηματικές έρευνες δεν υπάρχουν ακόμη.
«Όλοι οι ασθενείς που ασχολούνται με το άθλημα, παρουσιάζουν αισθητή βελτίωση στην κίνησή τους» τονίζει ο Γιενς Γκούντερ Γκρέβε. «Ακόμη αυτό δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά με την αυστηρή έννοια του όρου, δεν υπάρχουν επαρκείς μελέτες. Αλλά και η εμπειρική γνώση είναι σημαντική. Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα για τους νοσούντες με Πάρκινσον είχε γίνει το 2019 στη Νέα Υόρκη. Τα τελευταία δύο χρόνια σε ολόκληρη τη Γερμανία έχουμε οργανώσει σαράντα σημεία στα όποία οι ασθενείς μπορούν να παίξουν πινγκ πονγκ...» Ο Τόμας Γκρέβε προσπαθεί να διευρύνει το δίκτυο και υπόσχεται να βοηθήσει όποιον εκδηλώσει ενδιαφέρον.
«Εξαιρετικό το επίπεδο των αγώνων»
Προς το παρόν έφερε εις πέρας το δεύτερο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Βερολίνο. «Στους κορυφαίους του πρωταθλήματος το επίπεδο ήταν εξαιρετικό», λέει. «Είδαμε πραγματικά πολύ καλό πινγκ πονγκ. Το πιο σημαντικό- και αυτό θα συνεχιστεί στις επόμενες διοργανώσεις- είναι ότι έγινε μια κατάταταξη σε ομάδες, ανάλογα με το επίπεδο του καθενός. Τα κριτήρια δεν ήταν μόνο η εμπειρία στο άθλημα, αλλά και το πόσο έχει προχωρήσει η ασθένεια. Κι έτσι όλοι οι αγώνες είχαν ενδιαφέρον. Είμαστε λοιπόν ανοιχτοί για όλους. Ακόμη κι εκείνοι που δεν παίζουν τόσο καλό πινγκ-πονγκ, θα το διασκεδάσουν».
Τι λέει όμως ο Γιενς Γκούντερ Γκρέβε για τη δική του απόδοση στο φιλέ; «Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος με την απόδοσή μου. Αν και είχα τραυματιστεί τους τελευταίους έξι μήνες και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούσα να προπονηθώ, τελικά κατάφερα να κερδίσω ένα ασημένιο μετάλλιο. Πραγματικά, δεν μπορούσα να περιμένω κάτι παραπάνω»
Η διοργάνωση έγινε υπό την αιγίδα της διεθνούς ομοσπονδίας ITTF. Τώρα ο Γιενς Γκούντερ Γκρέβε βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τις εθνικές ομοσπονδίες πινγκ πονγκ ανά τον κόσμο. ώστε να διευρύνει το δίκτυο των συμμετεχόντων. Η συμμετοχή και η ανταλλαγή εμπειριών είναι επίσης ευεργετική για έναν ασθενή Πάρκινσον, όπως επισημαίνει: «Το πρόβλημα με το Πάρκινσον είναι ότι δεν πρόκειται μόνο για κινητική διαταραχή. Έχει και συμπτώματα νευρολογικά, ψυχιατρικά. Πολλές φορές ο ασθενής αισθάνεται κατάθλιψη, φοβίες, υπνηλία, κλείνεται στον εαυτό του. Ο αθλητισμός είναι ένας ιδανικός τρόπος για να βγει από την απομόνωση.»
Με πληροφορίες από Deutsche Welle
