ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ένα άτομο χαμηλών τόνων, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορώ να πω την άποψή μου χωρίς να φοβάμαι. Αυτό βέβαια το έχω δουλέψει με τον εαυτό μου καθώς σε νεότερη ηλικία δεν είχα αυτή τη "δύναμη". Και αυτό γινόταν λόγω οικογενειακού περιβάλλοντος. Με λίγα λόγια, έχω δυο γονείς οι οποίοι από μικρή κιόλας ηλικία με έκαναν να πιστέψω ότι είμαι ανίκανη να κάνω κάτι μόνη μου , να με συγκρίνουν με άλλα άτομα και συχνά να με υποτιμούν. Όλο αυτό δεν το είχα καταλάβει μέχρι που ακόμη και σήμερα, λόγω αυτής της αντιμετώπισης, πιστεύω ακόμη και εγώ ότι δεν μπορώ να καταφέρω κάτι συγκεκριμένο. Την ίδια αντιμετώπιση είχα και έχω από τον αδερφό μου ο οποίος συνεχώς προσπαθούσε να με μειώσει για να φαίνεται εκείνος πιο έξυπνος. Δεν ξέρω τι φταίει, το ότι εγώ δεν αντιδρούσα και τώρα πλέον είναι αργά; Ή το θέμα το έχουν καθαρά εκείνοι; Αυτοί οι άνθρωποι με έκαναν να πιστέψω ότι δεν θα μπορέσω να κάνω τίποτα στη ζωή μου επειδή είμαι χαμηλών τόνων. Από την άλλη, ως άτομο ποτέ μου δεν δημιουργούσα προβλήματα, είμαι συγκρατημένη , στο σχολείο είχα πολλούς καλούς βαθμούς , τελειώνω μια σχολή στην ώρα μου με πολύ καλούς βαθμούς, πήρα πρόσφατα το δίπλωμα οδήγησης . Αυτά είναι απλά κάποια από τα παραδείγματα που ένας γονιός τέλος πάντων έστω και λίγο θα ένιωθε κατά κάποιο τρόπο περήφανος. Ποτέ μου δεν είχα κάποια στήριξη ψυχική εννοείται, ποτέ δεν άκουσα ¨μπράβο΄! ενώ σε άλλα παιδιά που έχουν καταφέρει τα ίδια πράγματα , λένε τα καλύτερα... Έχω φτάσει πλέον στα 24 που αμφισβητώ τον ίδιο μου τον εαυτό για το τι μπορώ να καταφέρω διότι πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου η φράση δεν μπορείς, Ξέρω θα μου πείτε να γίνω οικονομικά ανεξάρτητη ή να ζητήσω ψυχολογική υποστήριξη αλλά γιατί πρέπει να αλλάξω εγώ και όχι αυτοί; Και η αντιμετώπιση μου μετά από αυτά είναι απλώς να σωπαινω λες και δεν με νοιαζει ενω μεσα μου ποναω και λεω τι εκανα λαθος ξανα;