που σκανάρει τα πιστοποιητικά εμβολιασμού στην είσοδο της σχολής μου. Είμαι 23 (είναι η δεύτερη σχολή μου). Δε νομίζω να του αρέσω κι εγώ. Βασικά είμαι σίγουρη ότι δεν του αρέσω, ότι του περνάω αδιάφορη. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί μου αρέσει, είναι αρκετά μεγαλύτερος, γύρω στα 36-37, μπορεί και παραπάνω, είναι ευγενικός και ήρεμος, χωρίς εμφανισιακά να είναι πανέμορφος, μάλλον συνηθισμένος, αλλά εμένα μου αρέσει. Τις πρώτες φορές σε μπορούσε να σκανάρει το πιστοποιητικό μου και από τότε κάθε φορά που έρχεται η σειρά μου, μου λέει εκείνος Καλημέρα, είμαι και φουλ ντροπαλή και δεν τολμάω ούτε Καλημέρα να πω, μου λέει κάθε φορά "για να προσπαθήσουμε και σήμερα " και μετά "οοοπ, μια χαρά. Ευχαριστώ πολύ, Καλημέρα" με ένα πλατύ χαμόγελο μέσα από τη μάσκα. Είναι
Σε άλλους που έχω δει δεν είναι τόσο ευγενικός. Λογικά με βλέπει πολύ συνεσταλμένη και νιώθει άβολα για αυτό λέει κάτι παραπάνω. Είναι ευγενικός και έχω συνηθίσει αυτόν τον διάλογο κάθε πρωί. Τον έχω δει κάποιες φορές να με κοιτάει, αλλά δε σημαίνει τίποτα αυτό.
Το θέμα είναι ότι είμαι απίστευτα ντροπαλή και δεν ξέρω πώς να προσεγγίσω πολύ διακριτικά κάποιον, έστω να μη φαίνομαι τόσο απρόσιτη και ακατάδεκτη τουλάχιστον στον άνθρωπο. Τι θα μπορούσα να κάνω;