ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω ένα περίεργο θέμα με τις εργασιακές μου σχέσεις με ανώτερους/ες... Επειδή με αηδιάζουν συμπεριφορές που πάντα έβλεπα σε συναδέλφους να προσπαθούν να κερδίσουν τη συμπάθεια ή και τη φιλία ανωτέρων με βλακείες, πάντα κρατούσα μία στάση πολύ αποστασιοποιημένη ακόμη κι έαν το κλίμα σήκωνε χαλαρότητα. Εγώ πάντα απόμακρη, αγέλαστη, παγοκολώνα, πληθυντικός ακομη κι οταν μου λεγαν να μιλαω στον ενικο κτλ Γενικά δεν μπορώ τη στάση "προσπαθώ να γίνω ο αγαπημένος υπάλληλος του διευθυντή/εργοδότη". Νιώθω ότι είναι ασόβαρο και αντιεπαγγελματικο. Ως αποτέλεσμα, υψώνω μόνη μου τείχη για να μην θεωρησει π.χ. ο υπευθυνος οτι προσδοκω κατι επιπλέον. Στάση που κατανοω οτι ειναι προβληματικη και δεν με παει μπροστα γιατι εκτος απο το να εισαι καλος στη δουλεια σου πρεπει να εισαι και ευχαριστος. Αυτο ειναι κατι που οντως προσμετραται. Δεν ξερω αν μπορω να αλλαξω αυτο μου το χαρακτηριστικο.