FacebookTwitterΙσχυροί σεισμοί έπληξαν την Ανατολία, τη Ρόδο και άλλα νησιά το 1957. Ήταν ασφαλέστερο για τους κατοίκους να κατασκηνώσουν παρά να διακινδυνεύσουν να μείνουν σε εσωτερικούς χώρους.
Ρόδος, Τετάρτη 24 Απριλίου 1957, ώρα 21:12. Ισχυρός σεισμός με επίκεντρο τα νοτιοανατολικά παράλια της Τουρκίας, μεγέθους 7,2 Ρίχτερ έπληξε το νησί. Πριν από την εκδήλωση του κύριου σεισμού έγιναν αρκετοί προσεισμοί, ο μεγαλύτερος εκ των οποίων ήταν στις 23 Απριλίου, μεγέθους 6,8 Ρίχτερ. Ο μεγαλύτερος από τους μετασεισμούς που ακολούθησαν έγινε στις 25 Απριλίου, σε βάθος 100 χιλιομέτρων και επίκεντρο κοντά στη Ρόδο, μεγέθους 6,1 Ρίχτερ και προκάλεσε ζημιές στις τουρκικές ακτές.
O κύριος σεισμός σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής συνοδευόταν από «υπόκωφον κρότον» και είχε διάρκεια 35 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της Ροδιακής «εις το Κάστρον εφονεύφθη έν νήπιον».
Όλοι οι κάτοικοι της Παλιάς Πόλης διανυκτέρευσαν στην ύπαιθρο και στις πλατείες της πόλης και των χωριών στήθηκαν αντίσκηνα. Από τα 2.084 σπίτια του νησιού της Ρόδου που υπέστησαν ζημιές, 16 ακατοίκητα κατέρρευσαν, τα περισσότερα εκ των οποίων στην Παλιά Πόλη και κυρίως στην οδό Εβραίων Μαρτύρων.
Στην Τήλο και τη Σύμη οι επιπτώσεις του σεισμού ήταν μικρότερες. Στις απέναντι τουρκικές ακτές 18 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 50 τραυματίστηκαν ενώ 3.000 σπίτια καταστράφηκαν.
Ο δήμαρχος της πόλεως Ρόδου Μιχάλης Πετρίδης, με αφορμή δημοσιεύματα αθηναϊκών εφημερίδων, απέστειλε επιστολή προς το υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως και προς τον αθηναϊκό τύπο, κάνοντας λόγο για τερατολογήματα τα οποία ως συνέπεια θα είχαν να πλήξουν τον τουρισμό. Ανέφερε και διαβεβαίωνε συγκεκριμένα: «...περί δήθεν τρομακτικών καταστροφών συνεπεία των σεισμών της Ρόδου, η Ρόδος και ειδικώς η πόλις παρά τη σφοδρότητα των σεισμικών δονήσεων απεδείχθη ότι είναι η πλέον αντισεισμική πόλις του κόσμου»...
FacebookTwitter Μια οικογένεια σεισμοπαθών ποζάρει στον φωτογραφικό φακό. Μια γυναίκα με τρία παιδιά και ένας άνδρας καβάλα στη Legnano μοτοσικλέτα του. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Ένας άντρας στέκεται όρθιος στην καρότσα του και κοιτάζει προς τον καταυλισμό των σεισμοπαθών. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Μια ηλικιωμένη γυναίκα κάθεται σκυφτή και αναλογίζεται το μέλλον της. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Ένα τζαμί που φαίνεται να 'χει μείνει άθικτο από τον σεισμό. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Γιαγιά και εγγονή δίπλα στην αυτοσχέδια τέντα τους. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Μια οικογένεια έξω από την αυτοσχέδια σκηνή της. FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Σεισμοπαθείς βγάζουν νερό από το πηγάδι. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Γυναίκες πλένουν τα ρούχα. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Άνδρες εργάζονται σε ένα εν μέρει κατεδαφισμένο κτίριο, ενώ μια ομάδα γυναικών και παιδιών της περιοχής παρακολουθούν. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Ο μικρός Peter Jones, γιος του φωτογράφου Schuyler Jones, κάθεται στο καροτσάκι του. Στο βάθος διακρίνονται οι επιζώντες του σεισμού (1957) και ο καταυλισμός. Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum FacebookTwitter Φωτ.: Schuyler Jones/Pitt Rivers Museum
