Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η επίσκεψη σε ένα από τους πιο δημοφιλείς ναούς του Κιότο θα αποτελούσε μια δοκιμασία για την υπομονή, λόγω των ορδών των τουριστών. Αυτό, πριν από την πανδημία.
Σήμερα, η βουή αγγλικών, κινέζικων και άλλων ευρωπαϊκών και ασιατικών γλωσσών έχει αντικατασταθεί από τη φλυαρία Ιαπώνων μαθητών που κάνουν σχολικές εκδρομές. Τα καταστήματα που πουλούν σουβενίρ και γλυκά είναι σχεδόν άδεια και το προσωπικό πιθανότατα αναπολεί τις πιο κερδοφόρες εποχές.
Κάποιοι από τους κατοίκους της πόλης παραδέχονται ότι έχουν μάθει να απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς ξένους επισκέπτες, που κάποτε ήταν ευπρόσδεκτοι για τα χρήματα που έφερναν στην τοπική οικονομία, αλλά και προκαλούσαν αντιδράσεις για τα πολιτιστικά ατοπήματά τους και σε κάποιες φορές με τους ιδιαίτερα κακούς τρόπους τους.
Η παγκόσμια άνθηση της ιαπωνικής κουλτούρας και κουζίνας και το πιο αδύναμο γεν μετέτρεψαν τη χώρα σε τουριστικό success story. Το 2019, συνολικά 31 εκατομμύρια ξένοι τουρίστες επισκέφθηκαν τη χώρα, αριθμός ρεκόρ. Από αυτούς, περίπου οι 8 εκατομμύρια πήγαν στο Κιότο.
Ενθαρρυμένη από την ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων του 2020, η κυβέρνηση έθεσε έναν φιλόδοξο στόχο, στον οποίο επιμένει, για 60 εκατομμύρια επισκέπτες από το εξωτερικό μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Αλλά, έπειτα από δύο χρόνια αυστηρών περιορισμών στα σύνορα, η τουριστική άνθηση της Ιαπωνίας φαίνεται να ανήκει σε άλλη εποχή.
Πέρυσι εξαλείφθηκαν τα κέρδη της προηγούμενης δεκαετίας, αρχικά λόγω της εμφάνισης του κορωνοϊού και στη συνέχεια από νέα κύματα που ανάγκασαν την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τα πλάνα για σταδιακό άνοιγμα σε επισκέπτες από το εξωτερικό. Μόλις 245.900 ξένοι τουρίστες έφτασαν στην Ιαπωνία το 2021, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πτώση 99,2% σε σύγκριση με τα προ πανδημίας επίπεδα.
Παρά την απώλεια εσόδων, οι κάτοικοι του Κιότο είναι διχασμένοι για την μελλοντική επιστροφή μεγάλου αριθμού ξένων τουριστών. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την εποχή που η πόλη ήταν στο επίκεντρο αντιδράσεων κατά της «τουριστικής ρύπανσης».
Στα δημοφιλή αξιοθέατα υπήρχε κυκλοφοριακό κομφούζιο και οι ντόπιοι πάσχιζαν να βρουν χώρο ανάμεσα σε λεωφορεία γεμάτα τουρίστες και τις αποσκευές τους. Παράλληλα, εστιάτορες διαμαρτύρονταν για τουρίστες που έκαναν ομαδικές κρατήσεις, αλλά δεν εμφανίζονται.
Προς το παρόν, η τουριστική οικονομία του Κιότο βασίζεται στους εγχώριους επισκέπτες, η παρουσία των οποίων αυξάνεται και μειώνεται ανάλογα με τα μέτρα για την αντιμετώπιση του τελευταίου κύματος μολύνσεων.
Η Μαρί Σαμεγίμα είναι ανάμεσα στους ντόπιους επιχειρηματίες που ανυπομονούν για την επιστροφή των σαρωτικών αγορών των Κινέζων τουριστών, που έφταναν στο Κιότο πριν από την πανδημία.
«Ξόδευαν πολλά χρήματα εδώ. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι διστάζουν για την επιστροφή σε εκείνες της ημέρες- έχω κι εγώ τις αμφιβολίες μου- αλλά θα προτιμούσα να ξαναδώ ξένους τουρίστες», δήλωσε η ιδιοκτήτρια καταστήματος δώρων, όπου ο αριθμός των πελατών έχει μειωθεί έως και 60% τα τελευταία δύο χρόνια.
«Δεν ξέρω τι θα κάνουμε αν συνεχιστεί αυτό. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω επιστροφή στην κανονικότητα για μερικά ακόμη χρόνια», συμπλήρωσε.
Με δεδομένο ότι το κύμα της Όμικρον δεν έχει φτάσει ακόμη σε κορύφωση και λόγω της απροθυμίας της ιαπωνικής κυβέρνησης να άρει τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, λίγοι περιμένουν ότι οι τουρίστες θα επιστρέψουν σύντομα στο Κιότο σύντομα. Και όταν γίνει αυτό, ο αριθμός τους αναμένεται να είναι ένα μικρό κομμάτι εκείνων που επισκέπτονταν την πόλη πριν από την πανδημία.
Αυτό μπορεί να μην είναι κακό για την Τομόκο Ναγκατσούκα, που θυμάται ότι άκουγε περισσότερα κινέζικα παρά γιαπωνέζικα στο καφέ της. «Το Κιότο δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη πόλη, οπότε υπερβολικά πολλοί ξένοι τουρίστες προκαλούν πίεση σε ζητήματα όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς», δήλωσε.
«Είναι καλοί για τις επιχειρήσεις, αλλά ήταν δύσκολο να έχεις μια φυσιολογική ζωή με τόσους πολλούς να τριγυρνούν. Ένα μέρος μου τους θέλει πίσω, αλλά ένα άλλο κομμάτι μου λατρεύει την ησυχία και την ηρεμία», συμπλήρωσε.
Με πληροφορίες από Guardian
