Πανελλαδικές. Φυσικά δεν είμαι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε και η τελευταία που δεν έγραψε τόσο καλά, ούσα άριστη μαθήτρια. Το πήρα πάρα πολύ στραβά, κλονίστηκε η αυτοπεποίθηση μου και τώρα που το σκέφτομαι, έφταιγα, διότι κουράστηκα και έκανα λάθος χειρισμούς στο διάβασμα μου. Εγώ πάντοτε, όμως, ήθελα να γίνω δημοσιογράφος (και τώρα δουλεύω και σε κανάλι), ωστόσο έχω γονείς που είναι απόφοιτοι της Νομικής Αθηνών και όλοι πάντα το θαύμαζαν, ενώ εγώ ήμουν πάντοτε chill και δε με ενδιέφερε καμία προοπτική αυτής της σχολής. Περνάω στη φιλοσοφική της Αθήνας , που ναι μεν δεν ήταν ποτέ στο μυαλό μου ως σχολή (οι γονείς μου επέμεναν από μικρή να πάω εκεί για έναν περίεργο λόγο), αλλά εκεί μέσα αρίστευσα (διανύω το τρίτο έτος και έχω μ.ο 9,2). Ακόμη, παρόλ' αυτά, έχω μέσα μου το ότι δεν έγραψα όσο μου άξιζε για τους κόπους ετών. Θυμάμαι ότι ο λόγος που δεν έδωσα Πανελλαδικές ξανά, ήταν επειδή ακριβώς δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι δεν πέτυχα τον στόχο μου μέσω των μορίων μου, ήξερα ότι δημοσιογράφος μπορούσα να γίνω από οποιαδήποτε σχολή (κάνοντας ένα καλό μεταπτυχιακό). Με ενοχλεί, ωστόσο, που πάντα θα πουν "α, παιδί δικηγόρου και δικαστή και δεν πήγε σε αυτήν τη σχολή, κάνε κατατακτήριες, ποια φιλοσοφική και δημοσιογραφία, η φιλοσοφία είναι λίγη για εσένα", που οκέι, δέχομαι ότι η συγκεκριμένη σχολή έχει περισσότερες επαγγελματικές διεξόδους, αλλά είναι σκαιό να επισκιάζονται οι επιθυμίες μου λόγω των γονιών μου, οι οποίοι ουδέποτε με ώθησαν προς τα εκεί. Δεν απολαμβάνω την ποιότητα των σπουδών μου, αλλά ούτε και την αριστεία μου. Γιατί πολύ απλά θα σκέφτομαι τα μόρια μου και θα μου υπενθυμίζουν τον "ευχάριστο" - εν τέλει - εξοστρακισμό μου και πόσο οι άλλοι θα με βλέπουν πιο λίγη έναντι των γονιών μου και του αδελφού μου (ο άλλος δικηγόρος της οικογένειας). Θα ήθελα να πάω σε ψυχολόγο, αλλά πιστεύω με τον καιρό θα το αποβάλλω αυτό το "κόμπλεξ". Ξέρω ότι αν είχα γράψει καλύτερα, δε θα με πείραζε τίποτα, αλλά το ότι τελείωσα το σχολείο με καθαρό 20 και δεν έγραψα καλά, με κάνει να ντρέπομαι να πω ότι υπήρξα πάρα πολύ καλή μαθήτρια. Γιατί τα μόρια μου λένε άλλο πράγμα.
Αυτά.
