ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχεις νιώσει ποτέ πως το μόνο σπίτι που έχεις, το μόνο καταφύγιο σου, το μόνο μέρος που θα αισθανθείς ασφάλεια και παρηγοριά τις πιο σκοτεινές σου ώρες, δεν έχει ούτε ντουβάρια ούτε σάρκες; Δεν είναι κάποιο κτίσμα, κάποιο ακίνητο ούτε κάποιος άνθρωπος, οικογένεια, φίλος ή αγαπημένος. Δεν έχει υλική υπόσταση. Το δικό μου καταφύγιο είναι μέσα μου... το οραματίζομαι ως ένα σκοτεινό δωμάτιο, με ένα αχνό θερμό φως σε μια γωνιά, πλημμυρισμένο από μουσικές, εικόνες, στιγμές και αναμνήσεις. Ένα μέρος που όσο καιρός και αν έχει περάσει από την τελευταία επίσκεψη, θα με υποδέχεται πάντα με την πιο ζεστή αγκαλιά. Το μέρος που θα συρθώ όταν έχω φτάσει στον πάτο και με ένα τραγούδι, σαν το χάδι μάνας σε παιδί κλαμένο, θα μου πάρει όλο τον πόνο. Εκεί που μια ταινία, σαν καλύτερος φίλος, θα μου πει τα πιο ζεστά λόγια και θα μου δώσει τις καλύτερες συμβουλές. Εκεί που η μοναξιά, σαν αγαπημένη σύντροφος, με ένα φιλί θα με κάνει να ξεχάσω... Αυτό είναι το καταφύγιο μου... και αν αφήσω κάποιον να περάσει τις πόρτες του νιώθω ότι το βεβηλώνω... W.B