Κρατική Ορχήστρα Αθηνών: Μείζονα έργα σε ελάσσονα τρόπο
Παρασκευή 20 Μαΐου, 20:30 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Χ. Λαμπράκης.
Παθιασμένος, χειμαρρώδης και πάντα ενωτικός. Μετά από την πανηγυρική συναυλία του με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις αρχές του 2020, ο θρυλικός Κρίστοφ Έσενμπαχ, επιστρέφει στο πόντιουμ της Ορχήστρας με δυο έργα που αποπνέουν ρομαντισμό και εκφραστικότητα. Αυτή τη φορά, ο μαέστρος και πιανίστας φαινόμενο διευθύνει μια δημιουργία του Μότσαρτ που προηγείται της εποχής της. Το δραματικό Κοντσέρτο αρ.20 σε ρε ελάσσονα θέτει τον ακροατή αντιμέτωπο με τον βαθύτερο εαυτό του και θίγει την προσωπική πλευρά του ανθρώπινου πόνου, δείχνοντας τον δρόμο για την εποχή του Διαφωτισμού. Στη συνέχεια, το Κουαρτέτο με πιάνο αρ.1 σε σολ ελάσσονα του Γιοχάνες Μπραμς, όπως το ενορχήστρωσε ο επίγονός του, Άρνολντ Σένμπεργκ, ολοκληρώνει τη συναυλία με τον ενθουσιασμό που της αρμόζει. Ο Σένμπεργκ, με αγάπη και βαθιά γνώση για τον Μπραμς, δημιούργησε μια σύγχρονη ενορχήστρωση που τονίζει τις αρετές του έργου οδηγώντας σε ένα θριαμβευτικό φινάλε.
Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν στην Ένωση «Μαζί για το Παιδί» στηρίζοντας την κατασκευή ενός ξενώνα φιλοξενίας για παιδιά και μητέρες πρόσφυγες από την Ουκρανία.
Το πρόγραμμα με μια ματιά
ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ (1756–1791)
Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.20 σε ρε ελάσσονα, Κ.466
ΓΙΟΧΑΝΕΣ ΜΠΡΑΜΣ (1833–1897)
Κουαρτέτο με πιάνο αρ.1 σε σολ ελάσσονα, έργο 25, σε ενορχήστρωση του Άρνολντ Σένμπεργκ (1874-1951)
ΣΟΛΙΣΤ
Νεφέλη Μούσουρα, πιάνο
ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Κρίστοφ Έσενμπαχ
Ώρα: 19:30
Δωρεάν εισαγωγική ομιλία του Χαράλαμπου Γωγιού για τους κατόχους εισιτηρίων
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Τιμές: 45€, 35€, 25€, 20€ και 15€ (εκπτωτικό)
Online αγορά εδώ
Το σχόλιο της σολίστ
Το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.20 σε ρε ελάσσονα εκφράζει συναισθήματα προβληματισμού και πόνου πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη - κάτι που είναι τελείως πρωτόγνωρο για την εποχή.
Έως τότε η μουσική δεν προβλημάτιζε ούτε άγγιζε το θέμα της Ύπαρξης, καθώς ο πόνος είχε κατά βάση θρησκευτική ή ερωτική διάσταση.
Με αυτό το κοντσέρτο είναι σαν να θέτει ο Μότσαρτ τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τον βαθύτερο εαυτό του· ο Άνθρωπος πλέον δεν φοβάται να εκφράσει τους φόβους του. Και αυτό είναι κάτι πολύ επαναστατικό, πολύ μπροστά από την εποχή του Μότσαρτ. Γι’ αυτό και η πρόκληση για τον πιανίστα είναι στο να ενώσει την Μοτσάρτια εποχή με τον κόσμο του Διαφωτισμού που εκφράζει αυτό το κοντσέρτο.
