ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα που πλησιάζω τα σαράντα θα ήθελα ιδανικά να μπορούσα να επιστρέψω πίσω να κάνω καποια πράγματα αλλιώς. Να χαρώ στιγμές της πρώιμης νεότητας, να φλερτάρω, να ξεχυθώ στον κόσμο και να χωθώ σε παρέες. Πλέον εδώ και χρόνια έχω μια σοβαρότητα -όχι σοβαροφάνεια- που αρμόζει στην ηλικία μου και τα χρόνια που περνούν γιατί πιστεύω πως αν κάνεις πράγματα που δεν συνάδουν με την ηλικία σου γίνεσαι γραφικός ή πάσχεις από παλιμπαιδισμό. Κι αυτό δεν είναι καλό, τουλάχιστον εμένα δεν μου ταιριάζει. Θα ήθελα όμως όταν ήμουν πιο νέος να ήμουν πιο δυνατός, πιο πλακατζής, πιο ομιλητικός. Να πήγαινα σε περισσότερα πάρτυ και να γλεντούσα και να φλέρταρα και να είχα ζήσει αλλιώς. Κάτι άλλο που σκέφτομαι είναι ότι αν περάσουν τα χρόνια και γεράσω και κάνω απολογισμό ζωής σχετικά με τους ανθρώπους που με ξέρουν, θα βγει πως θεωρητικά με ξέρουν πολλοί άνθρωποι, έχω πολλούς γνωστούς ή ανθρώπους που με είδαν σε μέρη που συχνάζω, κάπου θα μ' έχουν πετύχει αλλά ούτε φίλους έκανα ούτε ερωτικά επικοινώνησα. Δηλαδή αν ρωτήσουν για μένα θα πουν μάλλον καλό παιδί ήταν, ήσυχος φαινόταν. Το ξέρω ότι σε όλους συμβαίνει αυτό, όλοι έχουμε πολλούς γνωστούς αλλά λίγους και σταθερούς φίλους ή μια ερωτική σχέση, απλά το εννοώ αλλιώς. Ότι πέρασα και δεν ακούμπησα που λέμε. Πορεύθηκα διακριτικά σε αυτό τον κόσμο και διστακτικά αρκετές φορές. Λάθος μου το ξέρω και ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές αλλά η αλήθεια είναι πως αν αρχίσω τώρα να κάνω όσα δεν έκανα θα βγει ένα γραφικό αποτέλεσμα που δεν θα ταιριάζει στην ηλικία που είμαι τώρα. Με τα χρόνια ωριμάζουμε (μάλλον) δεν γυρνάμε πίσω να ξοφλήσουμε λογαριασμούς και εμπειρίες που δεν ζήσαμε.