Νέο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην Έδρα της Γλωσσολογίας, εξελέγη ο Ομότιμος Καθηγητής Γλωσσολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Χριστόφορος Χαραλαμπάκης.
Την ιστορική αυτή απόφαση έλαβε η Ακαδημία Αθηνών για την Έδρα της Γλωσσολογίας της Ακαδημίας που παρέμενε κενή από το 1941, μετά τον θάνατο του Γεώργιου Χατζιδάκι (1848 – 1941), «πατέρα» της ελληνικής γλωσσολογίας.
«Η εκλογή μου ως ακαδημαϊκού στην κενή από το 1941 θέση της γλωσσολογίας, όταν μάλιστα η Τάξη Γραμμάτων και Τεχνών με πρότεινε ομόφωνα στην Ολομέλεια, δεν αποτελεί μόνο ύψιστη τιμή, αλλά πολλαπλασιάζει παράλληλα τις ευθύνες μου για την απρόσκοπτη έκδοση του Ιστορικού Λεξικού και τις τακτικές αναθεωρήσεις του Χρηστικού Λεξικού το οποίο πρέπει να κρατηθεί ζωντανό και επίκαιρο και να αντικατοπτρίζει την εκφραστική ζωντάνια και τον δυναμισμό της νεοελληνικής γλώσσας» δήλωσε ο ίδιος στο in.gr.
Ποιος είναι ο Χριστόφορος Χαραλαμπάκης
Καθηγητής της Γλωσσολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας, Τομέας Γλωσσολογίας. Αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Χριστόφορος Χαραλαμπάκης γεννήθηκε στην Ανατολή Ιεράπετρας το 1948.
Είναι πτυχιούχος (1971) της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Κολωνίας και της Χαϊδελβέργης (1972-1976).
Ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κολωνίας (1976) με τη διδακτορική διατριβή Φθάνω. Συμβολή στη νεοελληνική λεξικογραφία (Phthano. Ein Beitrag zur griechischen Wortforschung, Heidelberg 1976).
Διετέλεσε συντάκτης του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών (1977-1983), ειδικός επιστήμονας (1979-1981), έκτακτος καθηγητής (1982) και καθηγητής πρώτης βαθμίδας (1983-1993) στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, απ’ όπου μετακλήθηκε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993-2000).
Το 1998 η Σύγκλητος της Ακαδημίας Αθηνών τον εξέλεξε ομόφωνα Διευθυντή του Κέντρου Συντάξεως του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, προτίμησε όμως να παραμείνει καθηγητής πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Το 2000 μετακινήθηκε στο Τμήμα Φιλολογίας, Τομέα Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το ερευνητικό του έργο κινείται σε τρεις βασικούς άξονες:
- Την αρχαία και νέα ελληνική διαλεκτολογία και ηλεκτρονική λεξικογραφία,
- τη σχέση γλώσσας και λογοτεχνίας και
- τη γλώσσα της εκπαίδευσης, με έμφαση στην αξιοποίηση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της υψηλής τεχνολογίας.
Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με θέματα γλωσσολογικής ορολογίας, με τη θεωρητική γλωσσολογία και την Ιστορία της ελληνικής γλώσσας, ενώ δεν παύουν να τον ενδιαφέρουν υφολογικά και κοινωνιογλωσσολογικά προβλήματα και θέματα ορθής χρήσης της Νεοελληνικής.
Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Μünster της Γερμανίας (1989), Αθηνών (1990-1991), Κύπρου (1994, 1997, 2011), Θράκης (2001-2002), Γρανάδας (2006) και Frederick University, Cyprus (2010).
Yπήρξε ακόμα από τους πρώτους συντονιστές των προγραμμάτων LINGUA
και ERASMUS στην Ελλάδα (σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια: Amsterdam, Münster, Vitoria, Γρανάδας), όπως επίσης εκπρόσωπος της χώρας μας στην έκδοση του Θησαυρού της Εκπαιδευτικής Oρολογίας του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Τον Ιούνιο του 2003 η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών του ανέθεσε ομόφωνα τον επιστημονικό συντονισμό ενός νέου Χρηστικού Λεξικού της νεοελληνικής γλώσσας.
Από το 2006 έως το 2010 υπήρξε Αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου Πιστοποίησης του ECDL.
Έχει λάβει μέρος σε περισσότερα από 200 ελληνικά και διεθνή συνέδρια και είναι μέλος πολλών, ελληνικών και ξένων, επιστημονικών εταιρειών.
