ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 27 και το προβλημα μου ειναι οτι δεν εχω ουτε εναν φιλο, για την ακριβεια εχω μονο εναν οπου βγαινουμε σπανια και αυτες τις λιγες φορες που βγαινουμε μπορει κατα πασα πιθανοτητα να τσακωθουμε, κανουμε παρεα περισσοτερο απο αναγκη γιατι και αυτος μια απο τα ιδια περναει, δεν εχει φιλους προσπαθει να βρει πηγαινοντας σε διαφορες εκδηλωσεις αλλα δεν εχει αποκτησει τιποτα σταθερο. Στο παρελθον ειχα καποιες παρεες και φιλους αλλα εχω ξεκοψει με ολους, με καποιους τσακωθηκα με αλλους χωρισαν οι δρομοι, συνανταω μερικους απο αυτους που και που τυχαια στον δρομο αλλα ειναι πολυ κρυοι. Το ερωτημα μου ειναι εχουν γινει η νεολαια ολοι τοσο απαιτητικοι και επιλεκτικοι στις παρεες η ειναι ιδεα μου; δηλαδη εγω παρατηρω πως ολα πανε με στανταρς δηλαδη ενας κοινωνικος και ευχαριστος θα ζηταει για παρεα εναν πιο κοινωνικο και ευχαριστο και παει λεγοντας. Το θεμα ομως ειναι οτι λογω ελλειψης εμπειριων και καποιων προσωπικων προβληματων δεν μπορω να ειμαι αυτο που ψαχνουν οι αλλοι και δεν μπορω να προσφερω και τοσα πολλα, τι γινεται ομως στην προκειμενη περιπτωση; μεχρι πριν εναμιση χρονο βρισκομουν σε μια παρεα η τελευταια που ειχα και τσακωθηκαμε επειδη απο οσο ειχαν εκφρασει και οι ιδιοι δεν τους πηγαινα μπροστα και ημουν κακη επιρροη. Στο εντωμεταξυ αυτη η παρεα παρακαλαγανε συνεχεια ενα αλλο παιδι που ηταν πιο μπροστα να το πω ετσι, δηλαδη ηταν πιο κοινωνικος και ειχε πολλες παρεες, και εκεινος τους εγραφε και πηγαινε μαζι τους μια φορα σε 1 χρονο και βαλε. Ενταξει δε μπορει να ειμαστε ολοι "αρχηγοι" αλλα οχι και ετσι. Τι μπορω να κανω; αντιμετωπιζουν και αλλα ατομα κατι παρομοιο η μονο εγω και κατι λιγοι;