Έχει τύχει ποτέ να κάνετε κάτι στη ζωή σας που να μην είναι μέσα στα ενδιαφέροντά σας και στο στυλ σας απλά για να νιώσετε πως είναι και η άλλη πλευρά ή επειδή σας το πρότειναν;
Προσωπικά καμία σχέση με τον αθλητισμό ποτέ κι όμως έχω κάνει tae kwon do. Και δεν μου φαίνεται. Έχω πράσινη ζώνη. Είχα και γάντια του μποξ από την ενασχόλησή μου με το καράτε τότε, λίγο πριν τα τέλη των nineties.
Με είχε γράψει στο αγώνισμα η μαμά μου.
Θυμάμαι τους εξαντλητικούς γύρους τρεξίματος για ζέσταμα, τα κλωτσομπούνια. Κάθε βράδυ επί κάποιο χρονικό διάστημα η κατάληξη της μέρας ήταν στο χώρο του καράτε.
Και τολιοτσάκι και απτσάκι κάπως έτσι οι ονομασίες των κλωτσιών.
Άτομο θεωρητικής κατεύθυνσης εγώ, με ενδιαφέροντα καλλιτεχνικού τύπου και υποδυόμουν το καράτε κιντ.
''Φοβερή επιτυχία''.
Σταμάτησα όταν αυξήθηκαν οι ώρες του φροντιστηρίου και οι μαθητικές υποχρεώσεις.
Μακράν η πιο άκυρη ενασχόληση της ζωής μου αν και είχε φάση.
Αν και δεν προτείνω να κάνουν οι άνθρωποι πράγματα έξω απ' τα νερά τους.
Κάποιοι θα μιλήσουν για νέες εμπειρίες, ισχύει κι αυτό αλλά βασικά είναι προδιαγεγραμμένο από νωρίς το πώς θα πορευθούμε στη ζωή και ποιές θα είναι οι προτιμήσεις μας.
#ο θεός μ' αδίκησε και με γέννησε λαπά
(Credits στον Φοίβο Δεληβοριά καθώς πρόκειται για στίχο από το τραγούδι του ''χάι, χάου αρ γιου;'')