ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζούμε σε μία εποχή όπου όλα είναι τόσο εύκολα που φοβάμαι οτί έχει χαθεί η μαγεία... με το πάτημα δύο κουμπιών γνωρίζεις άτομα, με το πάτημα δύο άλλων κουμπιών τους βγάζεις από τη ζωή σου, όλα τόσο γρήγορα που χάνεται η ουσία της γνωριμίας.. πιστεύω πως η τεχνολογία (όσο και αν τη χρησιμοποιώ ο ίδιος, δεν το αρνούμαι) μας έχει στοιχίσει πολλά στον παράγοντα συναίσθημα.. όλα έχουν πάρει μία αυτοματοποιημένη διαδικασία η οποία μας κάνει να το βλέπουμε ως κάτι δεδομένο, π.χ το "tyn" είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους προσπερνάς κάποι@, "ευχαριστώ, ο/η επόμενος/η", δεν σου επιτρέπει να φιλοσοφήσεις πάνω στο τι έζησες, λες και είναι σκυταλοδρομία και απλά παραδίδεις τη σκυτάλη στον επόμενο, έτσι απλά.. είμαι μόλις 27 και νοσταλγώ την εποχή πριν τις διαδικτυακές επικοινωνίες όπου δεν ήταν όλα το στυλ "μπαμ και κάτω", υπήρχε ένα υπόβαθρο, μία διάσταση σε όλα αυτά, η οποία έχει χαθεί πλέον. Φυσικά εξαρτάται και από τον άνθρωπο, πολλοί άνθρωποι δεν επηρεάζονται καν από το γενικότερο πνεύμα της εποχής μας και ανεξάρτητα από αυτό, γνωρίζουν άτομα-ερωτεύονται-συνάπτουν όμορφες και σοβαρές σχέσεις. Απλά παρατήρησα τελευταία πως αυτοί ανήκουν στη μειοψηφία των ατόμων και συνήθως δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην διαδικτυακή επικοινωνία παρά στην δια ζώσης, λόγου χάρη, βγαίνεις με κάποι@ και είσαι όλη την ώρα με το κινητό, σαν να μην είσαι μαζί τ@ είναι κατά κάποιον τρόπο.. δε ξέρω την δικιά σας άποψη επί του θέματος αλλά εμένα μου δημιουργεί όλο αυτό ένα αίσθημα αποξένωσης και θα ήθελα να γνώριζα μία εναλλακτική μορφή γνωριμίας η οποία δεν θα έχει αρχή και τέλος με τη μορφή social media... κάτι σαν την ρομαντική-νεο νουάρ ατμόσφαιρα της ταινίας Φτηνά Τσιγάρα (1999) για όσ@ την έχουν δει.. νοσταλγώ κάτι που δεν πρόλαβα να ζήσω αλλά ξέρω πως το επιθυμώ..