ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα παιδιά. Είμαι 22 και τον Μάρτιο μπαίνω στα 23. Αισθάνομαι μέσα μου ένα κενό. Ήμουν κορίτσι που διαβάζει αμέτρητες ώρες για να τελειώσει την σχολή στην ώρα του και να προχωρήσει. Σε λίγο καιρό ορκίζομαι και πέρα απ' ότι δεν είμαι ευχαριστημένη με τον μέσο όρο για το διάβασμα που έριξα ( μ.ο 8,1) δεν είμαι ευχαριστημένη ούτε σε θέμα γνωριμιών ούτε σε θέμα παρεων ούτε καν αισθηματικών. Τελειώνω ξενόγλωσση φιλολογία και πραγματικά αισθάνομαι μια αποτυχημένη. Το μόνο θετικό είναι ότι έχω πιστοποίηση πληροφορικής και ξέρω και αγγλικά αλλά και πάλι αγχώνομαι για το μέλλον μου και δεν ξέρω ποια είναι η σωστή κατεύθυνση. Τόσα χρόνια εδώ δεν έχω κάνει πολλές γνωριμίες και παρέες γιατί είχα αφιερωθεί στο διάβασμα. Έχω κάνει αμέτρητες προσπάθειες να κάνω φιλίες. Ακόμα σε ομάδες τύπου share your free time. αλλά ορισμένοι έχουν την λογική ότι για να έρθεις πρέπει να έχεις δικό σου αμάξι ή καποιες ιδιαίτερες προϋποθέσεις και έχω ξενερώσει. Κ το άλλο που με απασχολεί είναι ότι έχω να κάνω σχέση καιρό και πια έχω σιχαθει να βλέπω στο δρόμο ζευγαρακια να φιλιούνται απλά αγριοκοιταω και αλλάζω μεριά. Δε θέλω να τους βλεπω δε θέλω να ακούω για ζευγαρώματα για γκόμενες για τίποτα απ' αυτά μέχρι να βρεθεί ένας άνθρωπος αληθινός που θα ξυπνήσει τα πιο όμορφα συναισθήματα μέσα μου και δε θα κάνει ούτε ξεπετες ούτε θα μου λέει ψέματα και θα με θέλει για αυτό που ακριβώς είμαι. Αλλά σε αυτή την εποχή δε ξέρω αν έχω ελπίδα να βρω ενα σοβαρό παιδί στην ηλικία μου. Γιατί κ εγώ θέλω να κάνω έρωτα , να διασκεδάζω , να χορεύω με τον φίλο μου να ταξιδεύω, να πάω σε νησιά αλλά μόνη μου ε δε γίνεται.