ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω και 2 βδομαδες εχω ξεκινησει καινουργια δουλεια κ εγω παθει πλακα με ενα συναδελφο μου ο οποιος μου συστηθηκε ως μεντορας μου κ μου ειπε οτι θα ειναι υπευθυνος να μου δειξει ο,τι εχει να κανει με τη δουλεια κλπ. Εγω οταν ακουσα οτι θα δουλευουμε απο κοντα ενθουσιαστηκα! Δεν ειναι οτι ειναι ομορφος εξωτερικα (τουλαχιστον οχι με τα δικα μου κριτηρια) αλλα εχει διαφορα καλα στοιχεια που μου τραβηξαν την προσοχη. Ειναι πολυ ευγενικος και φιλικος, εχει πολυ χιουμορ, μου εκανε πλακα για να σπασει ο παγος οταν γνωριστηκαμε κ ειχα σκασει στα γελια. Επισης, ο τροπος που κινειται στο χωρο βγαζει μια αυτοπεποιθηση κ μια σιγουρια, ειναι λες κ σου δειχνει οτι μπορει να πετυχει ο,τι βαλει στο μυαλο του. Ασε που μυριζει κ υπεροχα! Καποια στιγμη ομως εκει που μιλουσαμε κ εκει που χαιρομουν μονη για το ωραιο γκομενακι που βρεθηκε μπροστα μου μου αναφερει κατι για την κορη του. Την ποια??? Σκεφτομαι εγω απο μεσα μου. Δεν το περιμενα, γιατι ειναι μολις 25 χρονων. Οχι οτι ειναι κακο καποιος τοσο νεος να χει παιδια, απλα δεν συνηθιζεται, οποτε αιφνιδιαστηκα. Ξενερωσα τοσο πολυ! Πανω που ειχα ηδη αρχισει να κανω σχεδια για το πως θα τον κατακτησω (μονη μου εγω η τρελη) μου λεει για παιδι κ προσγειωθηκα αποτομα. Δεν ξερω ρε γαμωτο γιατι τρωω τετοια ακυρα κολληματα με ατομα απο τη δουλεια. Μακαρι να μπορουσα να ελεγξω τα συναισθηματα μου κ να μην ενθουσιαζομαι με το παραμικρο. Κακο στον εαυτο μου κανω.